Ehl-i iman icin olum rahmet kapısıdır

Dokuzuncu Deva

Ey HÂlık’ını tanıyan hasta! Hastalıklardaki elem ve tevahhuş ve korkmak ise, hastalık bazen olume vesile olduğu cihetindendir. Olum, nazar-ı gaflet ve zÂhirî cihetinde dehşetli olduğundan, ona vesile olabilen hastalıklar korkutuyor, telÂş veriyor.

EvvelÂ: Bil ve kat’î iman et ki, ecel mukadderdir, tagayyur etmez. Cok ağır hastaların başında ağlayanlar ve sıhhatleri yerinde olanlar olmuşler, o ağır hastalar şifa bulup yaşamışlar.

Saniyen: Olum, sureten gorunduğu gibi dehşetli değil. Cok risalelerde gayet kat’î, şeksiz, şuphesiz bir surette, Kur’Ân-ı Hakîmin verdiği nurla ispat etmişiz ki, ehl-i iman icin olum, vazife-i hayat kulfetinden bir terhistir. Hem dunya meydanındaki imtihanda, talim ve talimat olan ubudiyetten bir paydostur. Hem oteki Âleme gitmiş yuzde doksan dokuz ahbap ve akrabasına kavuşmak icin bir vesiledir. Hem hakikî vatanına ve ebedî makam-ı saadetine girmeye bir vasıtadır. Hem zindan-ı dunyadan, bostan-ı cinana bir dÂvettir. Hem HÂlık-ı Rahîm’inin fazlından, kendi hizmetine mukabil ahz-ı ucret etmeye bir nobettir. Madem olumun mahiyeti hakikat noktasında budur; ona dehşetli bakmak değil, bilÂkis rahmet ve saadetin bir mukaddemesi nazarıyla bakmak gerektir.

Hem ehlullahın bir kısmının olumden korkmaları, olumun dehşetinden değildir. Belki daha fazla hayır kazanacağım diye, vazife-i hayatın idamesinden kazanacakları hayrat icindir.

Evet, ehl-i iman icin olum rahmet kapısıdır, ehl-i dalÂlet icin zulumat-ı ebediye kuyusudur.

Lem’alar, s. 332

LÛ*GAT*CE:

ahz-ı ucret: Ucret alma.

bostan-ı cinan: Cennet bahceleri.

HÂlık: Yaratıcı olan Allah.

mukadder: Takdir edilmiş, kaderde yazılmış.

tagayyur: Değişme.

tevahhuş: Vahşet alma, urkme.
__________________