Adamın biri, bi cumartesi gecesi evine donuyomuş. Birden 15-16 yaşlarında sevimli bi kızın yolun kenarında otostop yaptığını gormuş. Adamın da aynı yaşlarda iki kızı varmış. Hemen arabayı kızın yanına yanaştırmış, “Gece yarısı boyle ıssız bir yerde n’apıyosunuz Allah aşkına? Bu saatte otostop mu yapılır?” demiş. Kız, “Uzun hikaye. Rica etsem beni evime goturur musunuz? Buraya cok yakın. Bu iyiliğinizi omur boyu unutmam” diyerek arka koltuğa oturmuş.
Kızın uzerinde cicili bicili, hoş bi elbise varmış. Evinin adresini vermiş. Gercekten de yakınmış ev. Adam eve vardığında onunde durmuş, “İşte geldik kucuk hanım” diyerek arka koltuğa donmuş ama arkada hic kimse yokmuş. Gozlerine inanamamış taabi. Hemmen arabasından inip evin kapısını calmış. Beyaz saclı, cok yorgun gorunen yaşlı bi kadın acmış kapıyı. Adam heyecanla, “Bana inanmayacaksınız ama yoldan kucuk bi kız aldım. Bana buranın adresini verdi ama tam geldiğimizde...” Yaşlı kadın adamı susturmuş, “Biliyorum, biliyorum” demiş, “Sonra da ortadan kayboldu di’mi? Bu başımıza ilk defa gelmiyo. Her cumartesi akşamı aynı şey olur...”

Meğer kız bi cumartesi gecesi diskodan donerken trafik kazası gecirmiş ve oracıkta olmuş. Şimdi her cumartesi gecesi kazada olduğu yerden otostop yapıp evine gelmek istiyomuş ama bunu bugune kadar başaramamış. Kadın bunları anlatırken adamın gozu piyanonun uzerindeki kızın fotoğrafına ilişmiş. Evet, kız aynı kızmış ve uzerinde de aynı elbise varmış.
__________________