İşimiz gereği butun Turkiyeyi dolaşıyoruz. Yılda ortalama 150.000 km. yol yaparız.

2004 yılı temmuz ayıydı. Divriği'den sivasa doğru geliyoruz. Divriğiden cıktıktan sonra uzun bir rampa var, bir gecide cıkıyor. Tam o rampaların başındayız. Yolun solunda bekleyen yaşlı bir adam el kaldırdı. Arabamız musaitti, durdum.

Yaşlı adam nefes nefese kalmış bir halde bindi. Once en az 5 dk. nefeslendi. Belli ki cok yorulmuş. Sonra uzun uzun dua etti. Biz ses cıkarmadan dinliyoruz.

Daha sonra anlattı. Kayıp ineğini aramak icin buralara kadar gelmiş, aslında zirveye yakın bir yerde oturuyormuş. Az once gecen başka bir arabaya el etmiş, durmamışlar.

"Mavi bir renoydu. İcinde 3 kişi vardı. İsteseler alabilirlerdi. Ama beddua ettim, onlar gideceği yere varamayacak, benim duam kabul olur" dedi. Ve ekledi "size de dua ettim, bundan sonra arabanız yolda kalmaz, kimse sizi durduramaz"

Zirvede ihtiyarı indirdik. Evine davetini kibarca ve teşekkurle reddedip yolumuza devam ettik. Daha birkac km. gitmiştik ki sağa cekmiş mavi bir renault-12 gorduk. 3 kişi vardı. Kaputu acmışlar, bakınıyorlardı. Hayretle bakıp yolumuza devam ettik.

O gunden beridir yolda hic durmadık, durdurulmadık. Ne arıza, ne lastik patlaması, ne radar, ne trafik cevirmesi. Asla durmadık. Hala aynı şekilde devam ediyoruz.

Batıl inanışlarım yoktur ama bu olayı anlamakta, acıklamakta yetersiz kaldığımı hissediyorum.
__________________Alıntıdırr...
Baykuştan pervamız yok, biz şahin surusuyuz.
(Fatih Sultan Mehmet)
__________________