Padişah acemi bir koleyle gemiye binmişti. Kole hic deniz gormemiş geminin mihletini tutmamıştı.

Ağlamaya,inlemeye başladı. Tir tir titriyordu. Avutmak icin cok uğraştılar ama bir turlu sakinleşmedi. Padişahın keyfi kactı. Herkes aciz vaziyetteyken gemide bulunan yaşlı adam padişahın huzuruna cıktı, '' MUSADE BUYURURSANIZ BEN ONU SUSTURURUM!'' dedi. Padişah da '' LUTFEN LUTFETMİŞ OLURSUNUZ!'' dedi. Yaşlı adam emretti, koleyi denize attılar. Kole birkac kere suya battı,cıktı. Sonra sacından yakaladılar, gemiden tarafa cektiler. Kole gemiye yaklaşınca iki eliyle dumene asıldı, oradan gemiye cıktı, bir koşede uslu uslu oturmaya başladı. Yaşlı adamın yaptığı iş padişahı hayrete duşurdu, '' BUNDAKİ HİKMET NEDİR?'' diye sordu. Yaşlı adam cevap verdi. '' KOLE EVVELCE SUYA BATMAYI TATMAMIŞTI.GEMİDEKİ SELAMETİN KIYMETİNİ BİLMİYORDU. İŞTE HUZUR VE SAADET DE BOYLEDİR, BİR FELAKET GORMEYEN KİMSE HUZURUN KIYMETİNİ BİLEMEZ.


başarı başarısızlık, iyilik ve kotuluk, sıkıntı rahatlık, mutluluk mutsuzluk mutlaka tatmamız gereken hayat cilveleridir; aksi halde omur boyu ham kalmaya ve hayat gemisinde tir tir titremeye mahkum oluruz
__________________