Oyle Bir Tevbe Yaptı ki...

Hz. Bureyde (r.a.) anlatıyor:

Resûlullah (s.a.s.)'a, MÂiz İbnu MÂlik el-Eslemî (r.a.) gelerek:
- Ey Allah'ın Resûlu, ben nefsime zulmettim, zin fazihasını işledim, beni temizlemeni istiyorum" dedi. Resûlullah (s.a.s.) onu reddetti , geri cevirip meselenin uzerine gitmedi..




Ancak MÂiz ertesi gun tekrar geldi. Yine:
- Ey Allah'ın Resûlu, ben zin fazihasını irtikab ettim!" diye ikinci sefer itirafta bulundu. Adamı ikinci sefer geri ceviren Resûlullah (s.a.s.) adamın kavmine birisini yollayarak:
-Onun aklında bir noksanlık biliyor musunuz, normal bulmadığınız bir davranışına rastladınız mı?, diye tahkik ettirdi.
Ancak hep beraber:
-Biz onu gorduğumuz kadarıyla, aramızdaki sÂlih kişilere denk akıl sahibi biliyoruz" dediler.

MÂiz ucuncu sefer muracaatta bulundu. Hz. Peygamber (s.a.s.) onlara yine birini gondererek adam hakkında sordurdu. Yine ne kendinde, ne aklında bir kusur olmadığını soylediler.

Adam dorduncu sefer muracaat edince, ona bir cukur kazdırdı. Taşlanmasını emretti ve taşlandı.



GÂmidiye adında bir kadın da gelerek:
- Ey Allah'ın Resûlu, beni niye reddediyorsun. Goruyorum ki, beni de MÂiz gibi geri cevirmek istiyorsun. Allah'a kasem olsun ben hamileyim de!, dedi.
Hz. Peygamber (s.a.s.):
-Oyle ise hayır. Sen git ve cocuğu doğurunca gel,dedi.



Kadın gitti cocuğu doğurunca, bir beze sarılmış olarak cocukla geldi.
-İşte cocuk, doğurdum!,dedi.
Resûlullah (s.a.s.):
-Git, sutten kesinceye kadar emdir, sonra gel!" buyurdu.


Kadın gitti, o cocuğu sutten kesince cocukla birlikte geldi. Cocuğun elinde bir ekmek parcası vardı.
-Ey Allah'ın Resûlu, işte cocuk, sutten kestim, yemek de yedi" dedi.



Resûlullah (s.a.s.) cocuğu alıp, Muslumanlardan birine teslim etti. Sonra bir cukur kazılmasını emir buyurdu. Goğsune kadar derinlikte bir cukur kazıldı. Bundan sonra halka taşlamalarını emretti. Herkes taşladı. HÂlid İbnu Velid (r.a.) elinde bir taş ilerledi, başına attı. Kan yuzune fışkırmıştı, kadına kufretti. Resûlullah (s.a.s.) HÂlid'in kadına kufrettiğini işitince:
-Ey HÂlid ağır ol!, dedi ve ilÂve etti:
- Nefsimi kudret elinde tutan ZÂt-ı ZulcelÂl'e kasem olsun, bu kadın oyle bir tevbe yaptı ki, şÃ‚yet alış-verişte sahtekÂrlık yapanlar aynı tevbe ile tevbe yapsalardı, onların bile mağfiretine yeterdi !

Sonra Resûlullah (tekfın) emretti. Kadının uzerine namaz kıldırdı ve defnedildi.
Kaynak : Muslim, Hudud 22, (1695); Ebu DÂvud, Hudud 24, 25, (4434, 4441).


__________________