Bir cift corap !
Bir zamanlar cok zengin bir adam, şoyle bir vasiyette bulunmuş: "Ben olup yıkanınca, şu eski coraplarımı ayağıma gecirin. Benim icin cok onemli. Ben, mutlaka bunlarla gomulmek istiyorum. Goreyim sizi bakalım, bu cok onemli vasiyetimi yerine getirebilecek misiniz?" Vakti saati gelince her olumlu gibi o zengin de vefat eder. Cenazesi yıkandıktan sonra, oğulları iki eski corabı alıp getirirler ve "Hocam, babamızın vasiyeti var, şu eski corapları, babamızın ayaklarına giydireceğiz." derler. Cenazeyi yıkayan hocaefendi, bu istekleri kabul etmez. Israrlarını da reddeder. Bu sefer muftuye cıkarlar. O da, "Dinimizde boyle bir şey olmaz" diyerek kesip atar.

Onlar da ister istemez, babalarının bu onemli vasiyetinden vazgecmek zorunda kalırlar. Cenazeyi kabre defnedip evlerine donunce komşularından birisi, elinde bir mektupla gelir ve "Babanız, vefatından once bana boyle bir mektup vermiş" ve "Bunu oğullarım benim cenazemi gomup eve donunce kendilerine verirsin, demişti." der. Oğullar, merakla babalarının mektubunu acar ve ahiretten gelen bir mesaj gibi okumaya başlarlar: "EvlÂtlarım, işte gordunuz ki o kadar zenginliğime rağmen dunyadan, bir cift eski corabımı bile kabrime goturemedim. Kefenin cebi yok. Aklınızı başınıza alın... Ne yapacaksanız hayatta iken ahirete gondermeniz gerekenleri ihmal etmeden gonderin.

Aldanmakta fayda yok." Bu mektup onlar icin cok tesirli bir ders olur.*

Gocebeliğimizin farkına vardıkca yuceliriz. Kervansarayları saray sanmamak ve buyusune kapılmamak umidiyle…
__________________