Ebû Hureyre (ra) şoyle anlatıyor: “Muşrike olan annemi İslÂm’a cağırıyordum. Bir gun yine boyle davetimi yenilediğimde Peygamber Efendimiz hakkında hoşlanmadığım şeyler soyledi. Allah Resûlu’nun yanına geldim, ağlıyordum.
‘YÂ Resûlallah’ dedim, annemi İslÂm’a davet ediyordum; yanaşmıyordu. Bugun de davet ettim. Senin aleyhinde hoşlanmadığım şeyler soyledi. Allah’a dua et, “Ebû Hureyre’nin annesine hidÂyet versin.” dedim. Allah Resulu de,

- Allah’ım! Ebû Hureyre’nin anasını hidÂyete erdir, diye dua buyurdu.

Sevinerek dışarı cıktım. Eve varıp kapıya yaklaşınca, baktım kapı kapalı. Annem ayak seslerimi duymuştu. “Ebû Hureyre, yerinde dur” dedi. Biraz sonra annem elbisesini giymiş, başını da ortmuş olarak kapıyı actı ve: “Ebû Hureyre, şehÂdet ediyorum ki Allah’tan başka ibadete lÂyık bir ilÂh yoktur. ŞehÂdet ediyorum ki Muhammed, Allah’ın elcisidir.” dedi.

Koşarak Peygamberimiz’in yanına vardım. Daha once kederimden ağladığım gibi sevincimden ağlıyordum. “Mujde, YÂ Rasûlallah, Allah duanı kabul etti; Ebû Hureyre’nin annesini İslÂm’a hidÂyet buyurdu.” dedim. Sonra, “YÂ Rasûlallah, Allah’a dua et de, beni ve annemi, erkek-kadın butun muminlere sevdirsin.” ricasında bulundum. O da: “İlÂhî! Bu kulcağızını ve anasını erkek-kadın her mumine sevdir.” diye dua buyurdu. İşte, bunun icin adımı duyan erkek-kadın her mumin beni sever.”
__________________