Ben almanyanin kucuk bir sehrinde buyudum, aslinda vatanimda buyumeyi tercih ederdim. belki herseyim olmazdi ama huzurum olurdu,belki hayatim daha degisik ilerlerdi,belki....?neyse dedigim gibi biz almanyanin kucuk bir sehrinde anem sevmeye doyamadigim annem,herseyi dogru yapmak isteyen ama milletin dedikodusundan utanan annem,babam cok sevdigim "benim kizima guvenim sonsuzdur " diyen babam ve birbirimizden cok uzak oldugumuz iki tane abim! belki annem ve babam yasam savasi icinde bizi sevmeyi unutmuslardi belkide onlar herseyi dogru yapmislardi belki de yanlis olan bendim? bilmiyorum.belki de babam bana fazla guvenmisti! ve hala da guveniyor.ailenin en kucugu bendim.her istedigim oluyordu dedigi gibi babamin birtanesiyim.yasim 13 komsumun ogluna asik oldum askmiydi bir hevesmiydi cahillikmiydi bilmiyorum.birgun kacarak evlendik.adanaya kocamin memleketine kactik,ilk gecemizde hamile kaldim.bugun 12 yasinda bir kizim var.evliligim fazla surmedi kocam isini kaybettikten sonra beni dovmeye basladi ve babam beni cok seven babam buna dayanamadi,ve beni hemen kizim dogduktan sonra almanyanin baska bir sehrine gonderdi."benim tek kizim var el oglundan dayak yesin diye buyutmedim"dusuncesindeydi,benim ve kizimin huzur icinde yasamamizi istiyordu. annem se hic sevgisini gostermezdi "beni annem sevmiyor "dusuncesindeydim.YANILDIM.bugun kendim bir anne olarak annemi daha iyi anliyorum.ama cok gec egerki o zamanlar bu gunki gibi dusunebilseydim cok seyler baska yapardim.annem benim yokluguma dayanamadi, hastalik pesinden hastalik geldi ve annem iki sene once vefat etti. son nefesinde ulastim anneme ama neye yarar, ben anneme doyamadim, yuzune bakipta annem beni affet diyemedim sarilip koklayamadim.utandim kendimden yaptiklarimdan hayatimdan.anneme anlatacagim cok sey vardi,annemden ve babamdan ayrilinca basima neler geldi....abilerim annemin olumunden beni sorumlu ettiler, haklilardi.benden nefret ediyorlar.yazmayi unuttum kizimi babasi ben ayrildiktan 6 sene sonra oldu olum sebebini hala bilmiyorum.kizim babasini hic gormedi.ama kendimi bundan sorumlu tutmuyorum,cunku o bize sahip cikmadi tek dostu ickiydi.ginede yattigi yer mekani cennet olsun.nede olsa kendi cahilligim ve kizimin babasiydi. kizimla baska sehirde yapa yalniz kaldigim da cok zor gunler gordum.kocamin icki duskunlugunden epeyce borclanmistim,ellimizden tutan kimse olmadi.annem ve babama eger zorluklarimizdan anlatsaydim elbette yardimcim olurlardi ama buna yuzum yoktu.KENDI DUSEN AGLAMAZ diye dusundum nede olsa cok hatam olmustu.kizimi soguk yagmurlu bir gunde delik ayakabi ve yazlik ince bir ceketle okula gonderdigimde ateslenip yataga dustu,ve ben babamin sonsuz guvendigi kizi hayat kadini olarak calismaya karar verdim. ben anamdan hayat kadını olarak dogmadim .bugun hala hayat kadini olarak calisiyorum. bunu ailemden kimse bilmiyor,ama aynaya baktigim zaman kendimden kaderimden utaniyorum, kizima her istedigini alabiliyorum ve bu beni biraz olsun teselli ediyor.sonra gece oldugunda sabahlara kadar agliyorum. neden den bukadar hata yaptim. anneme beni affet diyerek yalvariyorum.

ALıntıdır.
__________________