Tekkeye Gelen Sarhoş
Ebu Said-i Mihne tekkede dervişleriyle oturuyordu. Birden iceriye perişan bir halde bir giriverdi. Yapılmayacak şeyle yapmaya, ağlamaya dovunmeye başladı. Şeyh onu yanına gelmiş, yerlere yıkılmış olarak gorunce acıdı, kalkıp yanına gitti.

- Ey sarhoş, kendine gel. Burada oyle gurultu yapıp durma, neden ağlıyorsun? Ver elini bana, ayağa kalk, dedi.

Sarhoş ise dedi ki:

- Ey şeyh, Allah sana yardım etsin1 El tutmak senin harcın mı? Sen başını al da git. Yıkılmak bneim payıma duştu, bırak beni. Eğer herkes duşkunlerin elinden tutabilseydi, karınca yiğitlik meclisinin baş koşesine otururdu. Bu iş senin yapabileceğin bir şey değil, cekil başımdan!

Bu sozleri duyan şeyh yere yıkıldı, sapsarı yuzu kanlı gozyaşlarıyla kızıla boyandı.

Ey kendisinden başka var olmayan, ey herkesin feryadına yetişen, benim imdadıma sen yetiş. Duştum ben, elimi sen tut.

Mantıku't -Tayr, Feriduddin Attar
__________________