Hazret-i Lokman Allah'ın veli kullarından, guzel konuşan, hikmet sahibi salih bir kişiydi. Kur'an'da ondan ovguyle bahsedilmektedir. Davud AleyhisselÂm zamanında yaşamıştır. Siyah renkli bir kole idi. Fakat pek guzel sozleri, geniş bilgisi ve ustun halleri vardı. Bir sohbet sırasında adamın biri ona şoyle demişti:

- Sen bir koyun cobanıyken, insanlar sozlerini neden onemsiyorlar?

- Ben gozumu harama kapadım, dilimi tuttum, az yemekle yetindim, sozumu yerine getirdim, beni ilgilendirmeyen şeylere karışmadım, sustum.

Hz. Lokman'ın efendisi, bir koyun kesip en iyi tarafından iki parcasını kendisine getirmesini istemiş. O da kestiği koyunun dilini ve kalbini kesip getirmiş. Sonra da bir koyun daha kesip en kotu iki parcasını atmasını istemiş. O da kestiği koyunun dilini ve kalbini koparıp atmış. Efendisi bu işe bir anlam vermeyip sebebini sorunca şoyle demiş:

- İyi oldukları zaman dilden ve kalpten iyisi yok, kotu oldukları zaman da onlardan kotusu yoktur!

- İnsanların hangisi daha alimdir? demişler.

- İnsanların bilgisinden yararlanıp kendi bilgisini arttırandır, demiş.

Şu hikmetli sozler ona aittir:

- Dort yerde dort şeyi korumak, iki şeyi unutmamak, iki şeyi de unutmak gerekir. Korunacak şeyler: Namazda gonul, halk icinde dil, yemekte boğaz, el evinde goz. Unutulmayacak şeyler, Allah'ın buyukluğu ve olumdur. Unutulması gerekenler de, birine ettiğin iyilik ve sana yapılan kotuluktur.

Hz. Lokman bir gun Davud AleyhisselÂm'a uğradığında, onun demirden halkalar yapıp birbirine gecirdiğini gormuş. Bunun ne olduğunu merak edip sormak istemişse de, konuşmak yerine susup sabretmiş. Biraz sonra Davud AleyhisselÂm demir zırhını tamamlayıp ustune giyince işin aslı anlaşılmış. Hz. Davud ona donerek:

- Bu elbise savaşta darbelere engeldir, deyince Hz. Lokman da:

- Sabretmek guzel şeydir, uzuntuyu giderir, demiş.

Kaynak: Biriz.biz
__________________