Semerkand

Bedevînin biri, Peygamber AleyhisselÂm'ı ziyarete gelmiş, mescid avlusunda devesini cokturdukten sonra iceriye girmişti. Ashabdan birileri de, cok şakacı bir kişi olan Nuayman İbn-i Amr (R.A.)'a latife olsun diye şoyle bir teklifte bulundu:

- Sen şu deveyi kesiversen de onu yesek! Cunku gercekten et yemeyi cok ozledik. Nasılsa Rasulullah AleyhisselÂm onun bedelini oder.

Nuayman da kalkıp deveyi kesiverdi! Adamcağız dışarı cıkınca, devesinin kesildiğini gordu ve feryadı bastı:

- Eyvah, devem kesilmiş!

Nebi AleyhisselÂm da dışarı cıktı ve sordu:

- Kim yaptı bu işi?

- Nuayman yaptı, dediler.

Peygamber AleyhisselÂm, Nuayman'ın peşine duşerek onu aramaya başladı. Nihayet bir evde saklandığını oğrendi.

Nuayman bir hendeğin icinde gizlenmiş, ustune hurma dalları ve yaprakları ortmuştu.

Adamın biri, onun saklandığı yere doğru işaret ederek, yuksek sesle şoyle bağırıyordu:

- Ben onu gormedim, ya Rasulallah!

Rasulullah (A.S.) onu buldu, tutup hendekten cıkardı. Bulaşan toz ve topraktan yuzunun rengi değişmişti. Sordu ona:

- Bu yaptığını sana yaptıran nedir?

Nuayman boynunu buktu:

- Benim yerimi sana gosterenler var ya, ey Allah'ın Rasulu! İşte onlar bu işi bana yaptırdılar.

Allah Rasulu AleyhisselÂm, bir yandan şakacı Nuayman'ın yuzundeki tozları siliyor, bir yandan da guluyordu. Sonra deve sahibini cağırarak devesinin bedelini odedi.

Kaynak: Biriz.biz
__________________