İbrahim AleyhisselÂm, cocukluğunda put satardı. Zira babası «Âzer» marangoz olup, her gun dort tane put yapardı. Bunlardan ikisini Hazreti İbrahim'e, ikisini de kardeşi «Yebîa»ya verirdi. Hazreti İbrahim, putun boğazına bir ip bağlayarak mezbelelere cıkar ve şoyle bağırırdı:

— Sahibine bir faydası olmayıp, belki zarar ve ziyanı olan şu nesneyi kim satın alır?

Bir gun sokaklarda yine boyle bağırırken, bir kadın:

— Ey İbrahim! Kardeşin nerededir?

— Ne yapacaksın?

— Ondan bir ilah satın almak istiyorum.

— Nicin benden satın almıyorsun?

— Kardeşinin putları seninkinden daha guzeldir.

— Ey Kadın! Ben sana bir put satayım ki, ocağını yaksın, yemeğini pişirsin ve suyunu ısıtsın. _

— Ya İbrahim! O nasıl şeydir?

— Bende olan satılık putları uc kısım yaparsın. Birisi ile ocağını yakar, birisi ile yemeğini pişirir ve diğeri ile de suyunu ısıtırsın.

Bu soz kadına cok tesir etti ve başını aşağıya eğip biraz duşundu. Hz. İbrahim:

— Ey kadın! Eğer bu putlara rağbet etmiyorsan, benim bir İlahim vardır ki, yardım istesen yardım eder. Her kim işini O'na havale ederse halleder.

— Ya İbrahim! Umarım o dediğin İlah Nemrud'dur.

— Hayır ey kadın! Nemrud ve Nemrud'un gayri herkes O'nun kuludur.

— Ya İbrahim! O anlattığın İlah'a ne İle erişilir?

— Bir kimsenin, huzuru kalb ve ihlas ile «LÂ İlahe İllallah» demesi ile. Kadın:

— LÂ İlahe İllallah, dedi. Bu kelÂmı henuz bitirmeden, onundeki putlar da duşup secde ettiler. Daha sonra kadın şoyle devam etti:

— Ya İbrahim! Senin ilah'ın ne guzel İlah'tır ki, bir kimse O'ndan başkasından umid etse zarar gorur. O'ndan gayriye ibadet etse zayi olur, diyerek putları iki taşın arasına koyup parcaladı ve bundan sonra senin İlÂh'ından başkasına ibadet etmem deyip, İslÂm'a dahil oldu.
__________________