Genc sûfiler tekkede bir araya gelmiş, herkes şeyhinin kendisine ilk nasihatini anlatıyordu. Sıra bana gelince, şeyhim Bayezid-i Bestami ile karşılaştığım ilk gunun hatırasını yÂd ettim..

Şeyhimin onunde diz kırmış, ”Bir dertli kulum,derman arayan”demiş idim.

Şeyhim Bestami: “Bir dertli kul idim derman arayan…” diye soze başladı ve şunları ekledi:

Kalbime bir suvari gibi indim.
Butun ellerimle Hakk’ın kapısını caldım, bel eliyle calmadıkca bu kapı acılmadı.
Butun dillerle izin istedim, huzun diliyle istemedikce izin verilmedi.
Butun ayaklarla O’na giden yolda yurudum. Yokluk ayağıyla yurumedikce dergÂhına varamadım…

Denildi ki, ”Ey Bayezid ! Nefsinden boş ol. Hic ol da gel.
”Yıllarca gayret ettim. Ve bir gun sukût edince baktım ve gordum ki
derdim, dermanım imiş.
Şimdi sen başlangıc istiyorsan kalp suvarisi, beden piyadesi ol da yola cık!

__________________