Hz. Osman r.a. ne zaman bir mezarlığa uğrasa, sakalı ıslanıncaya kadar ağlardı. Bir gun kendisine:

–Cennet ve Cehennem anıldığı vakit ağlamazsın da, mezar başında niye ağlarsın? denildi.
Bunun uzerine o da:

–Rasûl-i Ekrem (sav): “Kabir, Âhiret yolunun ilk konak yeridir. İnsan orada kendini kurtarırsa ondan sonrası kolaydır, kurtaramazsa ondan sonrası daha zordur.” buyurduğu icin ağlarım.karşılığını verdi. (İhyÂ, IV, 867)

Meymûn bin Mihran anlatıyor: Omer bin Abdulaziz ile bir mezarlığa doğru gittik. Mezarları gorunce huzunlendi. Sonra bana donerek:

–Ey Meymûn, bunlar atalarımın mezarlarıdır. Sanki dunyaya hic karışmamışlar gibidir. Baksana, nasıl toprak altında kaldılar, mezarları eskidi, bedenlerini de toprak yedi bitirdi. dedi.
Ardından da nemli gozlerle bir mezara bakarak:

–VallÂhi, şu mezara girip de azaptan emin olan kimseden daha buyuk bir nîmete kavuşmuş bir kimse duşunemiyorum. dedi. (İhyÂ, IV, 868)
__________________