Bir gun Mahzumoğulları kabilesine mensup eşraftan Fatıma adında bir kadın hırsızlık suclamasıyla Peygamber s.a.v. Efendimiz’in huzuruna getirilmişti.

Kadının elinin kesilmesine hukmedildi. Fakat daha onceki uygulamalara gore Kureyş kabilesinden olan asil bir kadına, suc işlemiş olsa bile, boyle ceza verilemezdi. Hukmun infazının durdurulması icin Kureyş’in ileri gelenleri Hz. Peygamber’in cok sevdiği Usame b. Zeyd r.a.’ı araya koyarak bu kadının affedilmesini istediler.

Usame’nin boyle bir talepte bulunması Hz. Peygamber’e cok ağır geldi. Hemen ashabını mescitte toplayıp bu konuda onlara şoyle hitap etti:

– Ey insanlar! Sizden evvel yaşamış toplumların neden yollarını şaşırıp saptıklarını biliyor musunuz? Asilzadeleri bir hırsızlık yaptığı zaman onu affeder, zayıf ve kimsesizleri bir şey calarsa onları cezalandırırlardı.

Allah’a yemin ederim ki, boylesine kotu bir hırsızlığı Mahzum kabilesine mensup Fatıma değil, kendi kızım Fatıma yapmış olsaydı, kesinlikle onun da elini kestirirdim. (Muslim, Hudûd, 2)
__________________