Sadi-i Şirazî hazretleri yine meşhur kitabı “Gulistan” da anlatıyor:

Bir padişah bir esirin oldurulmesini emretmişti. Zavallı esir umitsizlik icinde kendi dilince padişaha sovup saymaya, uygunsuz şeyler soylemeye başladı. “Canından el ceken, gonlune geleni soyler” demişler. Padişah esirin ne soylediğini sordu. İyi kalpli vezirlerden biri: “Ofkelerini yenenler ve insanları affedenler cennetliktir, diyor padişahım.” diye cevap verdi.

Hukumdar esire acıdı, kanını dokmekten vazgecti. Ama ilk konuşana zıt giden bir vezir dedi ki: “Bizim gibilere padişahın huzurunda doğruyu soylemekten başkası yakışmaz. İşte bu esir padişaha kufretti, uygunsuz sozler soyledi.” Hukumdar bu soz uzerine yuzunu buruşturdu ve dedi ki: “Bana onun yalanı senin doğru sozunden daha uygun gelmişti. Cunku o yalan bir iyilik icindi. Halbuki bu gercek kotuluğe dayanıyor. İyilik getiren yalan, fitne koparan doğrudan iyidir demişlerdir.”

. . .

Hatırımdadır, cocukluk cağımda pek dindardım. Surekli geceleri kalkardım. Zuhde ve takvaya duşkun idim. Bir gece babamın yanında oturuyordum. Butun gece gozumu yummamış, Kur’an-ı Kerim’i elimden bırakmamıştım. Bazıları etrafımızda uyuyorlardı.

Babama dedim ki: “Şunlardan birisi kalkıp da iki rekÂt namaz kılmıyor; olu gibi uyuyorlar.” Babam dedi ki: “Canım oğul, dedikodu yapacağına keşke sen de uyusaydın!”

. . .

Horasanlı iki derviş birbirlerinden ayrılmadan seyahat ederlerdi. Biri zayıftı, iki gecede bir yemek yerdi. Oburu kuvvetliydi. Gunde uc oğun yemek yerdi. Nasıl olduysa, bunları casus diye bir şehrin girişinde yakaladılar. Her ikisini de bir odaya koyup kapıyı kerpicle orduler. İki hafta sonra sucsuz oldukları anlaşıldı. Kapıyı acınca gorduler ki, kuvvetlisi olmuş, zayıf olanı sağ salim yaşıyor.

Herkes buna hayret etti. Durumu goren bir bilge kişi dedi ki: “Ben bunun aksi olsa şaşardım. Cunku kuvvetli olan cok yemek yerdi. O aclık ve susuzluğa dayanamadı ve oldu. Oysa oburu kendini tutardı, adeti uzere aclığa tahammul etti ve sağ olarak kurtuldu.

Sadi-i Şirazî (terc. Hikmet İlaydın), Gulistan (İst. 1991), s. 21, 85, 132.
__________________