Bir gun İsa aleyhisselam colde giderken birisini gordu. O kimse colun ortasına oturmuş guneşin altında ibadet etmekte idi. Yanında bulunan kocaman bir ağacın golgesine varır varmaz bu zata selam verdi ve:
- Ey Allah'ın abid kulu! Bu colde ne diye guneşin karşısında ibadet edersin, şu ağacın golgesinde ibadet etsen olmaz mı? Diye sordu. O kimse:
- Ey Allah'ın Nebisi! Yedi-sekiz yuz yıllık omrum icinde, buradan golgeye gidinceye kadar gecen zaman zarfında tesbihlerim fevt olabilir (eksik kalabilir). Bundan korktuğum icin burada ibadet ederim, diye cevap verdi. Bunun uzerine İsa aleyhisselam:
- Doğrudur. Senin icin gerekli olan da budur. Fakat sana cok garip bir şey soyleyeceğim. Ahir zamanda bir ummet gelecek ki, onların omru en fazla doksan yuz sene olacaktır. Fakat, onlar oyle emek icine girip bina yapacaklar ki, sanki bin sene yaşayacakmış gibi umut icerisinde olacaklardır, dedi. O kimse:
- Eyvah, bu ne gaflettir. Eğer ben onların yerinde olsaydım, bir secde ile omrumu bitirirdim, diye karşılık verdi.
Ya Rabbi! Kavmime doğru yolu goster. Cunku onlar ne yaptıklarını bilmiyorlar.” (Buhari, Muslim)
ALINTI
__________________