ŞeyhulislÂm Zenbilli Ali Efendi (rh.), zamanın en buyuk Âlimlerindendi. Herkes tarafından sevilir ve sayılırdı. Sık sık tertip ettiği sohbet toplantıları cok samimi bir hava icinde gecerdi. Her sohbeti ayrı bir guzellikte olur, dinleyenleri coştururdu.

Bir yaz gunuydu. Hava oldukca sıcaktı. Zenbilli Ali Efendi'nin evinin arka kısmındaki bahcede, ateş gulleri arasında sohbete oturulmuştu. Bir ara soz canlı cinslerine gelip dayandı. Hocanın, yakın arkadaşlarından biri ile aralarında şoyle bir diyalog gecti:

-Hocam, en cok hangi kuşları seversiniz?
- Ben sadece kuşları değil, butun hayvanları fazlasıyla severim.
- Peki hocam, insanlarla alÂkalı ne duşunuyorsunuz?
-İnsanları da severim; ama hepsini değil. Hayvanların hepsi sevilmeye lÂyık oldukları halde, insanların hepsi sevilmeye lÂyık değildir. Bazı insanlar davranışlarıyla hayvanlardan daha aşağı duşerler.
- Sizce insan mı hayvandan ustun, yoksa hayvan mı insandan?
- İnsanlar hayvandan ustun yaratık olmalarına rağmen, hayvanların da insandan ustun tarafları vardır. Mesel onların icinde hicbir muşrik ve munkir, hicbir yalancı-dolandırıcı ve sahtekÂr yoktur!

__________________