Aynı sokakta oturuyorduk..
Her gun bir kızla geliyordu. Adı esrarengizdi.
Herkes onun hakkında farklı şeyler soylerdi.
Fakat kimse gerceği bilmezdi.
Kirli sakalları vardı. Yeşil gozlu esmerdi.
Mahallenin kızları hayrandı ona.

Bense nefret ederdim.
Hic kimseyle konuşmaz. Sadece gelir gecerdi.

Bir gun onunla yolda karşılaştık. Cok guzel bir yuzu vardı. Bana gulumsedi. Şaşırdım.
Ama yine de onu sevmiyordum.
Fakat o farklıydı..
Gece boyunca lambası yanardı.
Uyumak yerine onun evini seyrederdim.
Onu sevmediğim halde herşeyiyle ilgileniyordum.

Yavaş yavaş onu gozlemeye başladım.
O an anladım ki.
Ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş.
Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum..
Herkes onun kotu olduğunu soyleyince hep onu savunurdum.
Onunla karşılaşmak icin hep kapıda dururdum.

Onu yine yolda gordum. Bana goz kırptı.
Yanımdan gecerken onu cağırdım. `Acelem var KUCUĞUM` dedi..

Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı.
Eve gidip ağladım.
Karar verdim ona aşkımı ilan edecektim.
Yolunu gozledim.

Bir gun onu gelirken gordum.
Peşine duştum o eve girdi.
Biraz bekleyip kapıyı caldım.
Actı. Ne var `KUCUĞUM` dedi.
`SENI SEVIYORUM` dedim.

Gulumsedi. `EVET` dedi.
Ne evet dedim. Konuşmadı.

Koşarak dışarı cıktım.
Bir ay boyunca evden cıkmadım.

Bir gun kızlarla konuşurken, ambulans geldi onun evine girdi.
Sedye ile onu dışarı cıkardılar.
Onumuzden gecerken..
`Ben de seni KUCUGUM` dedi.

Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu.
Ağlayarak koşmaya başladım.
Akşama kadar sokakta gezdim.
Gozyaşlarım durmadan akıyordu.
Sonra eve geldim.

Annemler ondan bahsediyorlardı.
Sevdiği bir kız varmış.
Ailesi evlenmesine izin vermeyince kiz evden kacmış.
Sokak serserileri onu oldurmuş.
Eve getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış.
Kimi sevdiyse olmuş.
Cok sevip acı cekmiş..
Intihar edip hastaneyi aramış.

Polisler evin duvarında KUCUĞUM yazısını bulmuş.

`KUCUĞUM sen de olme` yazıyormuş.

`Ben de seni sevdim`.
`Sevdiklerim gibi sende olme diye ben oldum KUCUĞUM..`
__________________