Rivayete gore İmam Zeynelabidin’in akrabalarından birisi o hazrete arkadaşlarının arasında ağır hakaretlerde bulundu, kotu sozler soyledi. Fakat İmam ona hicbir cevap vermedi. Bir sure sonra yarenlerine şoyle buyurdu: O adamın hakaretlerini hepiniz duydunuz. Şimdi gidip onun cevabını vereceğim. İsterseniz siz de yanımda gelebilirsiniz.
Hazret o adamın evine doğru yola cıktı. Yururken şu ayeti okuyordu: “Ofkelerini yutarlar, insanları affederler ve Allah iyilik yapanları sever.” (Ali İmran 134)
O adamın evinin onune vardığımızda adam dışarı cıktı ve gardını aldı; zira o hazretin kendisine yapılan hakaretleri telafi etmek icin geldiğini sanmıştı.
İmam Zeynelabidin şoyle buyurdu: “Ey kardeşim! Sen benim hakkımda birtakım şeyler soyledin. Eğer soylediğin şeyler bende varsa onlardan tovbe ediyorum ve eğer yalansa Allah senin gunahlarını affetsin.”
Adam soylediklerinden pişmanlık duydu ve o hazretin alnından opup şoyle dedi: “Ben, sizin hakkınızda doğru olmayan birtakım sozler soyledim ki kendim onlara daha layığım.”
İmam Zeynelabidin’in cariyesi su dokuyordu ve o hazret abdest alıyordu. Aniden ibrik cariyenin elinden duştu ve hazretin yuzunu yaraladı. İmam başını kaldırıp cariyeye baktı. Cariye dedi: Yuce Allah şoyle buyurmuştur: “Ofkelerini yutarlar.” İmam buyurdu: “Ben ofkemi yuttum.”
Cariye ayetin devamını okudu: “İnsanları affederler.” İmam buyurdu: “Allah seni affetsin.”
Cariye ayetin son bolumunu okudu: “Allah iyilik edenleri sever.” İmam buyurdu: “Seni azat ettim, istediğin yere gidebilirsin.”
İmam Seccad’ın misafirleri vardı ve hizmetcisi onlara kebap getiriyordu. Aniden hizmetcinin elinde bulunan bir kebap şişi merdivenin altında bulunan cocuğun başına duştu. Hizmetci neye uğradığını şaşırdı. İmam ona şoyle buyurdu: Sen bunu kasten yapmadın ve sen azatsın.
Adamın biri İmam Seccad’a evinin dışında kufur dolu sozler sarf etti, hakarette bulundu. İmamın arkadaşları o adama saldırmak ve cevabını vermek istediler. Fakat İmam buna musaade etmedi. O adama donup şoyle buyurdu: “Sana gizli kalan gercekler bu sarf ettiğin sozlerden daha coktur. Bir ihtiyacın var mı ve sana yardım etmemi ister misin?” Daha sonra ona bir elbise hediye etti ve bin dirhem verilmesini emretti.
Adam imamın iyilik dolu bu davranışı karşısında yaptığı işten pişman oldu. Daha sonraları ne zaman imamı gorse şoyle diyordu: “Şahitlik ederim ki sen Peygamberin evlatlarındansın.”
İmam Seccad gece vakti amcası oğlunun kapısına gider ve tanınmayacak bir şekilde ona yardım ederdi. O da şoyle derdi: “Allah’ın rahmeti senin uzerine olsun ki bana iyilik yapıyorsun. Fakat amcam oğlu Ali b. Huseyin bana yardım etmiyor. Allah onu hayırla mukÂfatlandırmasın!”
İmam Seccad bu sozleri duyduğu halde tahammul ediyor ve kendisini tanıtmıyordu. Fakat o hazretin şehadetinin ardından yardımlar kesildiğinde gercek ortaya cıktı. Amcası oğlu surekli İmam Seccad’ın kabri başına gider gozyaşı dokerdi.
İmam Seccad bir cemaatin yanından gecerken onların kendisinin gıybetini yaptıklarına şahit oldu. Duraksadı ve şoyle buyurdu: “Eğer doğru soyluyorsanız Allah beni bağışlasın ve eğer yalan diyorsanız Allah sizi affetsin.”

Kaynak http://www.islamidavet.com/2013/11/2...gili-kissalar
__________________