RÂbia-tul Adeviyye, bir gece, evinde gec vakitlere kadar namaz kılarken hasırın uzerinde uyuya kaldı. Bu arada evine bir hırsız girdi. Her tarafı aradı, calacak bir şey bulamadı.

Giderken;

"Girmişken boş cıkmayayım" diyerek, RÂbia hazretlerinin dışarıda giydiği ortusunu aldı. Evden cıkarken yolunu şaşırdı, kapıyı bulamadı. Geri donup ortuyu aldığı yere bıraktı. Bu sefer rahatlıkla kapıyı buldu. Kapıyı bulunca tekrar geri donup, ortuyu aldı. Fakat yine kapıyı bulamadı. Bu hÂl yedi defa tekrarlandı.


Yedinci def tekrar ortuyu eline alınca şoyle bir ses duydu:


"Ey kişi kendini yorma. O yıllardır kendini bize ısmarladı. Şeytanın ona yaklaşma gucu yok iken, hırsızın onun ortusune yaklaşması mumkun mudur? Git, yorulma, boşuna uğraşma. O uyuyorsa da dostu uyanıktır ve onu korumaktadır."


Bu hÂdiseden korkup dışarı fırlayan hırsız, tovbe edip bu kotu huyundan vazgecti.
__________________