Malik bin Dinar Hazretleri, bir gun, bir sabiye ( kucuk cocuga ) rastladi.
Cocuk toprak ile oynuyordu. Bazen guluyor ve bazende agliyordu .
Malik bin Dinar buyurdu :
- Icime O cocuga selam vermek dogdu. Nefsim kibirlenip selam vermekten vazgecti.
Ben nefsime şoyle seslendim : Ey nefsim ! Peygamber efendimiz S.A.V. Hazretleri kucuk ve buyuk herkese selam verirdi. Sende bu cocuga selam ver !
Ve O cocuga selam verdim,
Cocuk
-Ve aleykumusselam ve rahmetullahi ve berekatuhu ,
Ey Malik bin Dinar.
Sordum
- Beni nereden tanidin? Daha once beni gormuslugun yoktu ?
Cocuk
- Melekut aleminde ruhum, senin ruhunla karsilasti. Olmeyen ve surekli hayy olan Allahi Teala bizleri tanistirdi.
Ben ona sordum
- Akil ile Nefsin arasindaki fark nedir ?
Cocuk
-Nefsin ,seni bana selam vermekten alikoyandir. Aklin ise seni selam vermeye tesvik eden ve zorlayandir.
Yine sordum
-Senin halin nedir ? Niye bu toprakla oyniyorsun ?
Cocuk
- Cunki biz Topraktan yaratildik; yine ona dondurulecegiz !
Yine sordum
- Bazen guluyor ve bazende agliyorsun ?
Cocuk
-Evet ! Rabbimin azabini hatirladigimda agliyorum; rahmetini hatirladigimda ise guluyorum.
Ben sordum
- Evladim ! Senin ne gunahin var ki ?
Cocuk
-Ey Malik bin Dinar ! Boyle soyleme ! Gormuyormusun buyuk odunlari tutusturmak icin, once kucuk odunlari tutusturuyorlar !

__________________