Dilek bir gun okuldan cıkmış, durakta minibus bekliyomuş. Yalnız korkunc yağmur yağıyormuş bu arada. Kızın onune bir araba yanaşmış. İyi giyimli, temiz yuzlu bir genc, "yanlış anlamayın n'olur. Ben de yakın zamana kadar oğrenciydim. Islanmayın, gelin ben sizi uygun bi yere kadar bırakayım" demiş. Dilek, başta biraz tereddut etmiş ama cocuğun iyi niyetine inanmış ve arabaya binmiş.Yolda sohbet filan etmişler.

Hoslanmışlar birbirlerinden. Cocuk, lutfen izin verin sizi evinize bırakayım. Bakın yağmur da iyice hızlandı" demiş, Dilek kabul etmiş tabii. Sohbet iyice koyulaşmış. Kızın evine gelmişler, bu arada telefon değiş tokuşu yapmayı da ihmal etmemişler. Dilek cok etkilenmiş cocuktan. O hafta her telefon caldığında yureği hop etmiş, "Ay benimki mi arıyor?" diye telefona koşmuş. Ama arayan olmamış maalesef. Dilek yuzunu kızartıp cocuğu aramaya karar vermiş, "Belki numaramı kaybetmiştir, n'olucak ki ben arasam" deyip kandırmış kendini. Telefonu ağlamaklı bi kadın sesi acmış. Meğer teyze, bizim cocuğun annesiymiş ve hıckıra hıckıra,

oğlunun trafik kazasında olduğunu soylemiş.
Anlattıklarından Dilek anlamış ki, cocuk onu bıraktıktan 5 dakika sonra yapmış kazayı. "Keşke eve bırakmasaydı. Benim bunun sorumlusu" diyerek hemen kendini suclamaya başlamış. Sucluluk duygusundan kurtulmak icin teyzeden adresi almış, "En azından

başsağlığına gideyim bari" diye duşunmşu. Ziyaret ağlamaklı ve de yaşlı gecmis. Ayrılma vakti geldiğinde iyice havaya giren kız, "Bana oğlunuzdan bi hatıra verir misiniz? Onu gercekten cok sevmiştim" demiş. Bunun uzerine anne iceriye gitmiş, donduğunde elinde cocuğun kaza gunu uzerinde olan gomlek varmış. Ustelik de hala kanlar icindeymiş gomlek. Dilek cok kotu olmuş, gomleğin niye saklandığı! ve niye ona verildiği anlamsızlığına rağmen yine de kadını kıramayıp almış kanlı gomleği. Ama eve gelir gelmez ilk işi gomleği yıkayıp utulemek olmuş. Butun gece gomleğe baka baka, ağlamış. Surekli de, "Onu ben oldurdum, onu ben oldurdum" diye tekrar ediyormuş kendi kendine. Artık ağlamaktan bitap duştuğunde gomleği yastığının altına koymuş ve yatmış.
Sabah uyandığında kendini daha iyi hissediyomuş. Ama yastığı kaldırdığında bir de gormuş ki gomlek yine kanlar icinde.

İnanamamış bu duruma. "Herhalde dun o kafayla iyi yıkayamadım" diyerek yeniden yıkamış gomleği.

Ama ertesi sabah da hic bi değişiklik yokmuş gomlekte, yine kanlar icindeymiş. Bunun uzerine Dilek girdiği ruhsal cokuntunun de etkisiyle bir hocaya gitmeye karar vermiş. Cunku başına gelen olayı mantıksal olarak bir turlu acıklayamıyormuş. Cevresinden edindiği bilgiyle değerli bir insan olan Rıza hocayı bulup olayı başından sonuna anlatmış. Rıza hoca uzun uzun dualar okuduktan sonra Dilek? e gomleği neyle yıkadığını sormuş. Dilek de tam iki kez deterjanla yıkadığını, ilk başta gomleğin temizlendiğini fakat sabah tekrar kanlar icinde olduğunu ağlayarak anlatmış. Bunu duyan Rıza hocanın gozleri faltaşı gibi acılmış ve ellerini Dileğin

kafasına dokundurarak sorunun cozumunu soylemiş :



"A benim salak kızım, hic normal deterjanla kan lekesi cıkar mı?
Hem renkli hem de renksiz camaşırlarında ARİEL kullanmalısın!
__________________