Mekan yok ,zaman hic olmamıştı.Duşunmek icin sadece gozunu kapatman yeter;gerisi zaten gelir.Ben kim miyim?Asıl sen kimsin?
Oyle bir yalanın ortasındayız ki,hepimiz kandırılıyoruz.Dunya'nın belli gucleri ve bu guclerin ''yoneticileri'' herşeyi biliyorken bizler neden hergun yalanların ortasında kalıyoruz.
Cocukluğunuzu hatırlayın okula başlamadan ki hayatınızı.Ne kadar guzeldi ve buyuktu değil mi?Oyun oynamak,sınırsız hayal dunyanızda turlu turlu hayaller kurmak ne kadarda guzeldi.
O hayallerin hepside cocukca ve tum saflığı icinde barındıran bir duşler yelpazesiydi.Şimdi duşunuyorumda dunyada sadece cocuklar hukum surseydi hicbir yıkımın etkisi buyuk olmazdı ve savaşlar o cocuklara uğramazdı.
Okula başladığımız an bizim dunyamız bozuldu.Hırs,kin,nefret,kıskanclık tum guzel ve saf duyguların yerini aldı.Almak zorundaydı.Cunku sistem o şekilde tasarlanmıştı.
Cocukluğu bile cok goren bir yapının icinde kendi yerimizi bulmak icin hergun yıkıyoruz,olduruyoruz ve YOK EDİYORUZ.
Sonra buyuduk okul bitti ve bir işe girdik.Herşeyi bize dayatılan o sistem icinde surdurmeliydik.Aynı gudulen koyunlar misali.Yoksa toplumda yer edinemezdik kendimize;dışlanırdık.
Bir oyunun icindeyiz orası kesin.Ama bu oyundan bizleri kim kurtaracak?.Matrix filminde işlenen ve tum insaların cok fazla ilgisini ceken aslında aynı soru.Bizleri,insanlığı KİM KURTARACAK?Truman Show'da işlenen yine aynı soru cıkış yolu nerde?
__________________