arkadaslar herkese merhabalar.ben yurtdisinda yasiyorum.ve hamileyim .kayinpederim kanser hastasi.ve uzun zamandir esimle ben bakiyorum.ve bundan sonra da ben bakicam gibi gorunuyor.cunku kimse bakmiyor benden baska.esimin kiz kardesi kendi isyerlerinde calisiyor.herkes o calisiyor diyor.kendi is yeri sonucta esi ilgileniyor magazayla.kayinvalidem de ayri yasiyor bosanmis deiller ama gecimsizlik nedeniyle ayri yasiyolardi.ben bakicak durumda deilim.her dk duayla geciyor.sonucta bebegi de dusunmek zorundayim kendi psikolojimi de.ama kimse ben bakayim demiyor.kendi kendime cok konusur oldum .cok uzuluyorum .sizce bu isyan etmek mi?
__________________