Anadolu velîlerinin buyuklerinden. İsmi, Ahmed bin HÂcı İbrÂhim'dir. 1769 (H.1183) senesi Rabî'ul-evvel ayının on birinci gecesi, Niğde'nin Bor kazÂsında doğdu.

Buyuk bir velî olan babası, ruyÂsında uc ay gordu. Ortadaki ay diğer aylardan daha buyuk ve parlaktı. Bu ruyÂnın tÂbirinde kendisinin uc oğlu olacağını ve ortanca oğlunun buyuk bir velî ve Âlim olacağını anladı.

Ahmed Kuddûsî, kucuk yaşta babasından ders almaya başladı. AhrÂriyye yolunun edebini babasından oğrendi. Babasının; "Oğlum her zaman Allahu teÂlÂyı zikr et, benim sağlığımda boş şeylerle uğraşmaktan uzak dur." nasîhatine uyarak onun tarîkat hakkındaki tavsiyelerine harfiyyen riayet edip gece gunduz şevkle calıştı, butun amelleri gonulden yaptı. Kısa zamanda velîlik basamaklarında yukseldi.

Ahmed Kuddûsî, o zaman medreselerde okutulan ilimleri oğrenmek icin de uzun muddet medrese tahsîli gordu. 1786 senesinde babası vefÂt edince, ilÂhî bir işÃ‚ret uzerine Turhal'a gitti. Turhal'daki Turhal Şeyhi denilen zÂtın sohbetlerinde bulunarak kemÂle erdi. Oradan bir arkadaşı ile ayrılıp Erzincan'a geldi. Sert gecen kış mevsimi yuzunden Erzincan'da birkac ay kaldı. Yaz gelince, Erzincan'dan ayrılarak, once Şam'a oradan da Mısır'a vardı. Daha sonra hac farîzasını yerine getirmek icin Mekke-i mukerremeye gitti. Bu ilk Hicaz seferinde Hira ve Uhud dağında, hazret-i Hamza ve Uhud harbinin diğer şehîdlerinin medfûn, gomulu bulunduğu sahada ve dağın kayalıkları arasındaki mağaralarda uzun gunler uzlette kendi başına kaldı. Mescid-i Nebî cevresinde riyÂzetler cekti. Resûlullah efendimizin lutuf ve hitaplarına kavuşarak, ustun derecelere yukseltildi. Bu sırada; "Anadolu'ya git, orada evlen. Senin icin ustun derece ve makamlar, Âile kadrosu icinde hÂsıl olacaktır." îkÂz ve işÃ‚reti uzerine, bir sonraki sene tekrar hacc ederek Bor'a dondu. Bu muddet icerisinde, Resûlullah efendimizin yuksek himmetlerine nÂil olduğunu bir şiirde şoyle ifÂde eder:

DÂvet etti koyune cunku bizi ol şÃ‚hımız,
Pes icÂbet eyledik bugun acıldı rÂhımız.
Etti tÂlim hem bize seyr-i sulûkin tarzını,
PîşvÂ-yı sÂlikîn olan Resûlullahımız.
Doldu ışk-u-cezbe dil iklimine dery misÂl,
Bu sebeple murtefî' oldu begÂyet rÂhımız.
Bakmanız hışm u hakÂretle bize ey zÂhidÂn,
Dost yanında mu'teber hor gorunen gumrÂhımız.
Yanarız ışk oduna Kuddûsîy leyl u nehÂr,
Kıldı Âlem halkını Âciz figÂn u Âhımız.

Ahmed Kuddûsî, ilki 1807 ve 1810 senelerinde olan Osmanlı-Rus savaşlarına katıldı. Boylece sunnete uyarak, nefsini ıslÂh etmek icin yaptığı halvet, yalnızlık cile ve riyÂzetleri yÂni cihÂd-ı asgarı cihÂd-ı ekberle, yÂni nefsle yaptığı savaşlarla da tamamladı.

Bir sure Anadolu'da kalan Kuddûsî hazretleri tekrar Hicaz'a gitti. Uzun muddet Mekke ve Medîne arasındaki ıssız collerde, dağlarda nefsini tezkiyeye, safiyyete ulaştırmak icin cektiği cileler, onun derecesini bir kat daha yukseltti. Bu sırada gunluk yiyeceği, her gun belli saatte kendiliğinden gelen bir ceylanın verdiği suttu.

Ahmed Kuddûsî, Hicaz'dan Bor'a dondukten sonra, bircok din duşmanının duşmanlıkları sebebiyle, on uc yıl kadar evinde inziva hayÂtı yaşadı. Bu arada, bir gun Cum vaktinden once bir tanıdığı, misÂfir olarak evine geldi. Cum vakti yaklaştığı hÂlde Ahmed Kuddûsî hicbir acelecilik gostermedi. O zÂt CumÂya gitmek icin izin istedi. Ahmed Kuddûsî; "Biraz daha beklesen iyi olacaktı. Namazdan sonra seni beklerim." buyurarak misÂfirini uğurladı. CumÂdan sonra biraz gecikerek gelen misÂfir zÂt, yemekle berÂber tÂze hurma ve o mevsimde Bor'da olmayan tÂze sebzeler ikrÂm edilince, cok şaşırdı ve; "Efendim, hurma ve sebzeler buranın olamaz. Siz CumÂyı nerede kıldınız?" diye sorunca, Kuddûsî hazretleri; "EvlÂdım soz dinleyip, biraz daha beklesen, ihlÂsının karşılığını gorecek, bizimle birlikte sen de CumÂyı KÂbe-i muazzamada kılacaktın." buyurdu.

O devrin ileri gelenlerinden makam sÂhibi biri, bir sohbette; "ZamÂnımızın buyuk velîsi kim ise onunla goruşmek istiyorum." diye yakınlarına sorar. Bunun uzerine orada Kuddûsî hazretlerini tanıyan biri; "ZamÂnımızın buyuk velîsi Ahmed Kuddûsî'dir." deyince, kendisini İstanbul'a dÂvet ederler. Ahmed Kuddûsî, İstanbul'a gelip huzûra girince, orada bulunan kimseler, onun taşralı kıyÂfeti ile huzûra girmesini pek beğenmeyip, yukardan bakıcı bir tavır takınırlar. Ahmed Kuddûsî sohbet sırasında hic konuşmaz. O makam sÂhibi kimse; "Şeyh efendi! Siz de bir beyÂn buyursanız." deyince; "Efendim! Bendeniz ilmi olmayan bir kişiyim. Huzûrunuzda konuşmaya hay ederim. Ancak emrinize uyarak başımdan gecen bir hÂdiseyi anlatayım." diyerek şu hikÂyeyi anlatır:

"Bir gun bendeniz Sarayburnu'nda sahil boyunca gezerken, cok guzel bir hanım sandala bindi. Gonlumu cezbeden bu guzelin peşinden başka bir sandala binerek, onu tÂkib ettim. Uskudar iskelesinde karaya cıkıp, falan sokaktaki buyuk bahceli konağa giren bu hanımı bir daha goremedimse de asl unutmadım. Gonlum onun hicrÂnı ile rahatsızdır efendim."

O makam sÂhibi kimse, bu hikÂyeyi duyar duymaz, yanında bulunanların hepsini dışarı cıkararak, Ahmed Kuddûsî'ye; "Efendi, anlattığınız benim halen icinde yaşadığım elemli hÂlimin ifÂdesiydi. Şu anda ise o dertten kurtuldum. O hanım gonlumden silindi." dedi. Sonra Kuddûsî hazretlerine gorulmemiş ihsÂnda bulundu.

Yine bir gun sultan, huzûrunda bulunanlara; "Şu avucumda gizlediğim şeyi tahmin etmenizi istiyorum." dedi. Herkes bir şey soylediyse de kimse bilemedi. Bir koşede oturan Ahmed Kuddûsî'ye; "Siz de bir tahminde bulunun." dediler. Ahmed Kuddûsî de; "Yedi iklim ve yedi deryÂyı gezdim. Bir balığı, yavrusunu arar gordum." dedi. Meğerse pÂdişÃ‚hın avucunda kucuk bir balık varmış. Bunun uzerine Ahmed Kuddûsî'ye tÂzim ve ikrÂmda bulunularak, sarayda kalması teklif edildi. Fakat o; "Ben Âciz bir kulum, burada kalsam duny imtihÂnından berÂt edemem." buyurdu ve kalmayı kabûl etmedi.

Bir sure İstanbul'da kalan Ahmed Kuddûsî, Bor'a dondu. Bor'da iken birgun sultan, Bor'a iki memur gonderip, onun durumunu oğrenmek istedi. Gelen memurlar onu bahcesini bellerken buldular. Ahmed Kuddûsî hazretleri onlar daha bir şey soylemeden; "Siz İstanbul'dan geldiniz. Bizim bir şeye ihtiyacımız yok." buyurdu. Onlar; "PÂdişÃ‚hımız bizi vazifeli gonderdi. Size tahsîsÂt bağlayacağız." dediler. Ahmed Kuddûsî onlara; "Acın eteğinizi" diyerek her ikisinin eteğine birer kurek toprak doktu. İki memur bu toprakların altın olduğuna şÃ‚hid oldular. Bu sefer Ahmed Kuddûsî; "Eteklerinizdekileri dokun." deyince hemen yere doktuler. Bu def toprakların yılan-ciyan olduğuna şÃ‚hid oldular. Ahmed Kuddûsî; "EvlÂtlarım! Allahu teÂlÂnın keremi ile bizim pÂdişÃ‚hımızın tahsîsatına ihtiyÂcımız yoksa da, fukar ve Âcizlere dağıtmak icin bırakın." diyerek bu tahsîsÂtı bir muddet alıp yoksullara dağıttı.

Ahmed Kuddûsî, bir gun Konya'ya giderek, MevlÂn CelÂleddîn-i Rûmî'nin kabrini ziyÂret etmek istedi. Turbenin onune vardığı zaman, turbedÂr kapıları kilitleyip gidiyordu. TurbedÂra turbeyi acması icin ricÂlar edip cok yalvardı. Fakat turbedÂr; "Akşam oldu, acma musÂdesi yoktur." diyerek kesin bir şekilde reddetti. Bunun uzerine Ahmed Kuddûsî şu medhiyeyi okumaya başladı;

Sensin velîler şÃ‚hı,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!
Affet şu ben gumrÂhı,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!

Bed-kÂr-u-ÂvÂreyim,
Pur-zenb u bî-cÂreyim,
Âsî yuzu kÂreyim,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!

GÂyet azîmdir cÂhın,
Mahbûbısın Allah'ın,
DÂr-ul-emÂn dergÂhın,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!
Sen şol ulu sultÂnsın,
Ki server-i merdÂnsın,
Hem ma'den-i irfÂnsın,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!

Cun tıfl iken ey SultÂn,
EflÂki etdin seyrÂn,
Oldu melÂik hayrÂn,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!

MuhtÂcınam in'Âm et,
MihmÂnınam ikrÂm et,
İhsÂnını itmÂm et,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!
Kapunda cok muhtÂcÂn,
Erer murÂda her Ân,
Devrinde surer devrÂn,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!

Bencileyin yok gumrah,
LÂkin dedim eyvallah,
Geldim sana şey'en lillah,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!

Âriflerin sultÂnı,
Dertlilerin dermÂnı,
Kuddûsî'nin cÂnÂnı,
YÂ hazret-i MevlÂnÂ!

Son dortluğu soylediği anda, kapılar kendiliğinden acıldı. Ahmed Kuddûsî, turbedÂrın şaşkın bakışlarından habersiz, ziyÂretini yaparak oradan ayrıldı. Ertesi gun bu hÂdiseyi duyan Mevlevî şeyhleri ile bir kısım ulemÂ; "Bu mutlak Bor'lu Kuddûsî'dir." dediler.

Medîne-i munevverede saatcılık yapmakta olan Ali Osman isimli İzmirli bir Turk vardı. Bu zÂt Medîne-i munevvereye hicret ettikten bir muddet sonra, mesleği olan işi yapmak uzere bir dukkÂn acmak icin izin almaya calıştı. Uzun sure bunu sağlayamadı. Parası bitti. Bir gece Allahu teÂlÂya iltica ile yalvardı. O gece ruyÂsında esmer, kır sakallı, uzunca boylu bir zÂt; "Evladım, resmî dÂireye girdiğinde sağ tarafında gorduğun şu ucuncu şahsa murÂcaat et. Gerisine karışma buyurdu. Ali Osman Efendi sabahleyin doğruca denilen şahsın yanına gitti. O şahıs, Ali Osman Efendi'ye; "Seni Kuddûsî hazretleri mi gonderdi? Git hemen dukkÂnını ac, işine başla." dedi. Ali Osman hemen gidip dukkÂnı izin almış gibi actı. O şahıs izin belgesini sonradan gonderdi. Bir muddet sonra ruyÂsında aynı zÂtı gordu. O zÂt; "Oğlum bana Kuddûsî derler. Cebine bir hediye koydum, onu al ve amel et." dedi. Ali Osman Efendi uyandığında cebinde Kuddûsî hazretlerinin şu şiirinin yazılmış olduğu kÂğıdı buldu:

Ey rahmeti bol pÂdişÃ‚h,
Curmum ile geldim sana,
Ben eyledim hadsiz gunÂh,
Curmum ile geldim sana.

Hadden tecÂvuz eyledim,
DeryÂ-yı zenbi boyladım,
Ma'lûm sana ki neyledim,
Curmum ile geldim sana.

Senden utanmayup hemÂn.
Ettim hat gizlu ayÂn,
Urma yuzume el-emÂn,
Curmum ile geldim sana.

Aslım cu bi katre menî,
Halk eyledin andan benî,
Aslım denî, fer'îm denî,
Curmum ile geldim sana.

Gerci kesel fısk-u-fucûr,
Ayb-ı-zelel cok hem kusûr,
LÂkin senin adın Gafûr,
Curmum ile geldim sana.

Zenbim ile doldu cihÂn,
Sana ayÂn zÂhir nihÂn,
Ey lutfu bî-had Muste'Ân,
Curmum ile geldim sana.

Adın senin GaffÂr iken,
Ayb ortucu SettÂr iken,
Kime gidem sen vÂr iken,
Curmum ile geldim sana.

Hic sana kulluk etmedim,
Rah-ı rızÂna gitmedim,
Hem buyruğunu tutmadım,
Curmum ile geldim sana.
Bin kerre bin ol pÂdişÃ‚h,
Etsem dahî boyle gunÂh,
LÂ-taknetû yeter penÂh,
Curmum ile geldim sana.

İsyÂnda Kuddûsî şedîd,
Kullukda bir battal pelîd,
Der kesmeyip senden umîd,
Curmum ile geldim sana.

Ali Osman Efendi, o gunden sonra bu şiiri okumadan işine gitmedi ve verilen vazifeleri devamlı yaptı.

Ahmed Kuddûsî hazretleri, gerek şiirlerinde, gerekse mektup ve sÂir yazılarında, hak yolundaki tehlikelere dikkatleri cekerek, bu yoldaki sÂdıklarla, sapıkların hÂl ve durumlarını tekrar tekrar anlatmaktadır. Ehl-i duny ile mulhid ve dinsize yaklaşmamayı, cÂhil ve inatcı sofulardan kacınmayı, kufur ehli ile munÂfıklardan şiddetle sakınmayı, hased, kin, istihz ve nemîme, dedi-kodu ehlinden uzaklaşıp onlarla berÂber olmamayı tavsiye ederdi.

Yine Ahmed Kuddûsî hazretleri, Allahu teÂlÂnın rızÂsını taleb etmeyi, mal, mevkî, şohret ile dunyÂya ve maddeye Âit her şeyin sevgisini kalbden cıkarmayı tavsiye etmekte, kalbde yerleşmiş sevgisi olmayan; mal, mulk, makam ve mevkînin de bir mahzuru olmadığını belirtmektedir. Ahmed Kuddûsî, İslÂmı tek bir butun olarak gorur. İslÂmiyete uyanı ve İslÂmın yuceliğini anlatmak icin, devrindeki sağlam idÂrecilerle pÂdişahları bircok def methetmiş ve onlara itÂatı tavsiye etmiştir. Muslumanların eğer fitneye uyup, din ve devletine ihÂnet etmezse, yer ve gok ehlinden du ve yardım alacaklarını, şÃ‚yet din ve devletine ihÂnet ederlerse zulum ve belÂlara uğrayacaklarını belirterek şoyle buyurmaktadır:

Zulm eylemez nÂsa zerrece HudÂ,
LÂyık olduk geldi bize bu şifÂ,
Amele goredir herkese cezÂ,
Taksîr iden lÂ-bud cezÂsın bulur.

Kalbinden adÂlet merhamet gitti,
PÂdişÃ‚hı bize musallat etti,
Emr-i HallÂk ile halkı incitti,
Anlamayan onu kul itti sanır.

Uzattın kat'et sozun Kuddûsî,
Uyandırmak kasdın pend idip nÂsî,
Vir nefsine oğut ey kalbi kÂsî,
Gozsuzleri nice edebilir kor.

Ahmed Kuddûsî, farz, vÂcib ve sunnet olan ilimleri bilip, kendisine kÂfi olanını oğrendikten sonra, ilmi ile amel ederek, Allahu teÂlÂyı anmaya devÂm etmeyi butun eserlerinde tekrarlamaktadır. Baş olmak, dunyÂlık elde etmek vey halkı başına toplayıp, onların hurmet ve hizmetlerini celbetmenin, insanı şeytana oyuncak edeceğini tekrar tekrar anlatan Ahmed Kuddûsî; AzÂzil'i (şeytanı), Bel'Âm bin BaûrÂ'yı, Bersisa'yı ve sahÂbeden iken dunyÂlıklara mağlûb olan Sa'lebe'yi anlatmaktadır. Allahu teÂlÂya kulluğu, Allahu teÂlÂnın emri icin yapmayı, yeterince ilim ve bilgiyi kazanıp farz-ı ayn olan bilgileri edinmeyi, bu şartların kazanılmasından sonra da ihlÂs ile zikir, fikir ve şukur ibÂdetlerini gucu yettiği nisbette yerine getirmeyi tavsiye etmektedir.

Ahmed Kuddûsî, Kuddûsî mahlasını almasını şoyle anlatmaktadır.

Ben, daha doğmadan once ana karnında iken, Kuddûs Kuddûs diye Allahu teÂlÂyı zikr ediyormuşum. Birgun annem babama bu durumu soyleyince, babam; "Kimseye soyleme bu oğlumuz kemÂl sÂhibi olur inşÃ‚allah." demiş.

1849 (H. 1265) senesi CemÂzilÂhır ayında Bor'da vefÂt etti. Vasiyeti uzerine Eski Mezarlık'a defnedildi. Aynı gun koylunun biri kırılan saban demirini tamir ettirmek uzere Bor'a geldiğinde cok kalabalık bir cemÂatın cenÂze namazına hazırlandığını gorunce, abdestini tazeleyerek cenÂze namazını kılar. Hemen işine donmek niyetinde olduğundan, yakındaki bir demirci dukkanına girerek, tamir etmesi icin saban demirini ustaya verir. Demirci, ocağa koyduğu demirin bir turlu kızarmadığını, saatlerce uğraştığı halde dovulecek hale gelmediğini gorunce şaşkın bir halde duşunceye dalar. Bu sırada yakın bir tanıdığı dukkana girer. Demirci durumu ona anlatır. O da koyluye; "Sen nerelisin, bu demiri nereden getirdin?" diye sorar. Koylu; "Ben filan koydenim. Bu demir, dun cift surerken bir kayaya takılıp kırıldı. Tamir ettirmek icin bugun buraya getirdim. Şehre girdiğimde eşini gormediğim bir cemÂata katılarak cenaze namazını kıldıktan sonra doğru bu dukkana geldim." deyince o kişi; "Senin, adını sormadan namazına iştirÂk ettiğin buyuk evliyÂ, Âşık-ı Hak Şeyh Ahmed Kuddûsî hazretleriydi. Allahu teÂlÂ, değil onun namazını kılanı, o cenÂzede hazır olan Âlet ve edevÂtı da ateşten muhÂfaza etmiştir." der. ÎmÂn sÂhibi olan bu koylu, yeni bir saban alıp koyune doner.

Son yıllarda mezarlıkları şehir dışına nakletme hususundaki genel bir karar uzerine, Ahmed Kuddûsî hazretlerinin kabri bugunku kabristandaki ziyaretgÂh olan yerine nakledildi. Bu nakil esnÂsında halk karşı cıkmış ise de, devrin kaymakamı, belediye başkanı ve jandarma komutanı olaya mudÂhale ederek, Ahmed Kuddûsî hazretlerinin kabrine karşı hoş olmayan bÂzı sozler sarfedip, edep dışı davranışta bulundular. Hepsi bir belÂya mÂruz kaldılar. Kabr-i şerîfi yıkmaya kimse rÂzı olmayınca hapishaneden getirilen mahkûmlar, kabri yıktı. Bu esnÂda orada olan jandarma komutanı kabrin taşına tekme vurarak kazın diye emir verdiği anda yere duşerek beni kurtarın diye bağıra bağıra oldu. Kabri actıklarında, Ahmed Kuddûsî hazretlerinin kefeninin bembeyaz duruyor olduğunu gorduler. O anda kabirden cok guzel bir koku etrafa yayıldı. Yine o gun hava cok sıcak iken, sem Âniden bulutlanarak yağmur ciseleyip serinlik ve ferahlık hÂsıl oldu. Ahmed Kuddûsî hazretlerinin nÂşı yeni kefene sarılarak bugunku kabrine nakledildi.

Ahmed Kuddûsî'nin eserleri şunlardır: 1) DîvÂn-ı Kuddûsî, 2) KulliyÂt-ı Kuddûsî Efendi: Bu kulliyÂt, şu eserlerden meydana gelmiştir: DîvÂn, PendnÂme, VasiyetnÂme, İcÂzetnÂme, NesÂyih-ı Ahmed Kuddûsî, Hazînet-ul-EsrÂr ve Ganîmet-ul-EbrÂr, MedÂyıh RisÂlesi, Muhtasar Tıbb-ı Nebevî, Mektuplar, Ceşitli konularda Arabca risÂleler.

KEFENİMİ NİĞDE BEZİNDEN YAPIN

Ahmed Kuddûsî hazretlerinin vasiyetnÂmesi şoyledir:

Ey evlÂdım, eşim, akrabÂ-ı taallukatım! Size vasiyet ederim ki: Allahu teÂlÂya ve Resûlune sallallahu aleyhi ve sellem itÂat edesiniz, benim icin ağlamayasınız. Gece vefÂt edersem, gasl edip sabah nmazının akabinde birkac komşu ile cenÂze namazımı kılıp, Eski MezÂr'da uygun bir yere defnedin. Halka zahmet olmasın. Beni medhetmeyin. Zîr kabirde bu soylenilen sıfatlar sende var mıydı diye melekler sorarlarmış. Hemen du ve istigfÂr edin. Kur'Ân-ı kerîm ve tevhîd okuyup, rûhuma hediye edersiniz. Nasîhat kitaplarımı okuyup, nasîhat alasınız. İnşÃ‚allah bana ve size faydalı olur. Beni seven talebelerim; evlÂdıma nasîhat, husn-i nazar ve terbiye etsinler. Nasîhatta esrÂr ve cok faydalar vardır. Zikr ederken Allahu teÂlÂnın emrine yapışmak niyeti ile etmelidir.

Kefenimi Niğde bezinden yapın. Cesedime ve kefenime yazı yazmayın. Kabristanda tegannî ile Kur'Ân-ı kerîm okuyarak, oradaki muslumanları bıktırmayın. Allahu teÂl benden rÂzı olur ise, tegannîsiz uc İhlÂs-ı şerîf yeter. Allah korusun rÂzı olmaz ise her biriniz bir hatm-i şerîf okusanız fayda vermez.

İlmi, tÂliplerine ve fukarÂnın sÂlihlerine verin. Dostlarınızın ne kadar kusurları cok olursa da, onlara muhabbet besleyin ve ihsÂn edin. Dervişlerin İslÂm dînine uymayanlarından uzaklaşın. Ekseri sihir ve simy kullanarak herkesi aldatıp, murşid-i kÂmiliz derler. KıyÂmet, yeryuzunde Âlim var iken kopmayıp, cÂhil uzerine ve Allahu teÂlÂnın ism-i şerîfini bilip soylemeyen kimselerin uzerine kopacakdır. Siz bu durum karşısında mağrur olup, nefsin hevÂsına tÂbi ve Allahu teÂlÂnın mekrinden emîn olmayasınız. İblis ve emsÂlini duşunesiniz. SÂlih amel işledikten sonra hamd ve şukur etmeli. Beşeriyet sebebiyle gunÂh sÂdır olur ise hemenn istigfÂr etmeli, Allahu teÂlÂnın rahmetinden umîd kesmemeli. Bu vasiyetnÂmemi mumin kardeşlere gosteresiniz.

OLUM VAR

Cem' eyleme bu cîfe-i murdÂrı olum var,
Kenz etme sakın dirhem-u-dînarı olum var.

ŞeddÂd ile Nemrûd'u olum neyledi fikr et,
Mahv oldu kamu asker-u cÂhları olum var.

KÂrun ile Fir'avn'ı duşun var ise aklın,
Kurtaramadı kenzleri anları olum var,

Zikr eylese cok olumu insan uyanır hemÂn,
Der nefsine hic işleme evzÂrı olum var.

Kuddûs-i miskîn sozunu tut, sana der ki,
Hak isteyelim neydelim ağyÂrı olum var.

1) Osmanlı Muellifleri; c.1, s.150
2) Sicilli OsmÂnî; c.4, s.58
3) Kuddûsî DîvÂnı
__________________