Malatya erenlerinden. 1864 veya 1865 (H.1282) senesinde Harput'un Tutlu yoresinde Bozolar koyu Maho veya Mehan mezrasında doğdu. 1908 (H.1326)'de vefÂt etti.

On iki yaşında Malatya'ya gidip ilim tahsiline başladı. Halasının kocası Ahmed Efendiden Ulu CÂmide ilim oğrendi. 1880'li senelerde hocası vefÂt edince, yerini boş bırakmadı ve ders vermeye başladı. Ayrıca tasavvufta yetişmek uzere once KÂdirî yolunda Şeyh Hasan Baba adlı bir zÂta talebe olup, uzun muddet onun talim ve terbiyesi altında yetişip icÂzet aldı. Hasan Baba vefÂt edince talebeleri Abdullah Fahri Baba'nın etrÂfında toplandılar. Fakat o tasavvufta yuksek derecelere ermek icin devamlı arayış hÂlinde idi. Bir gece ruyÂsında Hacı Omer Baba adında bir zÂta talebe olması işÃ‚ret edildi. Bunun uzerine Harput'un Koveng koyunde bulunan Nakşî ve KÂdirî şeyhi, Şeyh Hacı Omer Baba'nın yanına gitti. Talebeliğe kabûl edilip, bir muddet yetiştirildikten sonra, irşÃ‚d, insanlara doğru yolu gosterme ile vazîfelendirildi. Bundan sonra Malatya'da insanlara rehberlik etti. Onlara Ehl-i sunnet îtikÂdını ve din bilgilerini anlattı. Sohbet ve derslerine pekcok kimse katılıp, ondan istifÂde etti. Tasavvufî konularda şiirleri vardır.

KerÂmetlerinden bÂzıları şoyle anlatılmıştır:

DergÂhının bulunduğu Boran koyune koturum ve felcli bir kimse getirilir. Durum Abdullah Baba'ya bildirilip, şif bulması icin himmet ve du istenir. Koturum kimsenin bulunduğu arabanın yanına gidip, yedi yıldır koturum olan bu kimseye hitÂb ederek; "Allahu teÂlÂnın izni ile aşağıya in!" diyerek arabadan inmesini soyler. "İnemem." deyince, tutup kendisi indirir. Koturum birdenbire sıhhate kavuşup yurumeye başlar.

Bir yaz gunu sevenleri ile birlikte Hasırcı Koyundeki talebelerinin yanına gitmişti. ZiyÂretten sonra Boran koyundeki tekkesine donup, koye yaklaştığı sırada atını uc saat kadar uzakta bulunan HÂtun Suyu tarafına cevirip, yuksek sesle orada bulunan bir talebesine seslendi:

"CumÂli Efendi seni cok goresim geldi. Hemen dergÂha gel!" Sonra yoluna devÂm edip dergÂhına dondu. Kısa bir muddet sonra cağırdığı talebesi onun kerÂmetiyle sesini işitmiş olduğundan, telaş icinde dergÂha gelip;

"Buyrun efendim beni istemişsiniz geldim!" dedi.

VefÂt etmeden kısa bir muddet once bir gun zÂviyesinde talebelerinin ve sevenlerinin kalabalık olduğu bir sırada uyku hÂli gibi bir hÂl gelip kendinden gecti. Bu hÂl bir muddet devÂm etti. Sonra gozlerini acıp;

"Eyvah ben ne yaptım!" dedi. Ne yaptınız, ne oldu diye sorulunca;

"Sakalımdaki su damlalarına bakın." diye gosterdi. İbrÂhim Efendi adında bir zÂt su damlalarından alıp, diline dokundurdu. Sonra derhÂl ağzını temizledi ve;

"Efendim bu cok acı zehir." dedi. Bunun uzerine;

"Evet oğlum, bu bir olum şerbetidir. Biraz once Sultan Abdulhamîd Han ile yanyana idim. Birisi iki kÂse şerbet getirdi. Abdulhamîd Han ile birlikte ayağa kalktık. Sultan bana, buyurun Baba Efendi icin! dedi. Once siz buyrun Sultanım, dedim. Fakat benim almam icin ısrar etti. Alıp ictim. Ey cemÂat, bu şerbet sizler icin acı bir zehirdir. Fakat benim icin tatlı bir olum şerbetidir." dedi. Abdullah Fahri Baba'nın bahsettiği pÂdişÃ‚h Sultan İkinci Abdulhamîd Han, kendisinden on sene sonra 1918 senesinde vefÂt etmiştir. Evliy bir pÂdişÃ‚htı.

Orduz koyu halkından bir zÂt şoyle anlatmıştır:

Karakaya Barajının suyunun yukselmesi sebebiyle Abdullah Fahri Baba'nın turbesi bu suyun altında kalacağından, kabrini naklettik. Boranlı Hacı Mustafa Baba'nın neslinden birkac kişi de nakil işinde bulundu. Kabrini naklettikten sonra Malatya'ya donduk. Huseyin Bey Koprusu semtinde arabadan indik. O sırada tanıdığımız bir ihtiyarla karşılaştım. Hal hatır sorduktan sonra bana;

"Senden evliy kokusu geliyor. Ellerini uzat." dedi. Ellerimi uzattım. Ellerimi tutup yuzune gozune surdu, optu. "O koku işte bu ellerden geliyor, beni mest etti. Bu eller bugun ne iş gordu?" diye sordu. O gun oğle vakti Abdullah Fahri Baba'nın nÂşını naklederken ellerim ona dokunmuştu. Aynı akşam Orduz'daki evimize gittim. Ablam; "Senden hoş bir koku geliyor." dedi. O gun ve o gece ben de o hoş kokuyla mest olmuştum.
__________________