Hindistan'da yetişen buyuk velîlerden. İsmiMuhammed bin Ahmed, kunyesi Ebu's-Se'Âdet'tir. Ahmed Saîd-i FÂrûkî hazretlerinin ucuncu oğludur. 1829 (H.1244) senesi ŞevvÂl ayında Delhi'de doğdu. 1880 (H.1298) senesi Muharrem ayında RÂmpûr'da vefÂt etti. TurbesiRÂmpûr'da, ŞÃ‚h CemÂlullah'ın kunbetine bitişik batı tarafındadır.

Muhammed Omer'in ağabeyinin ismiAbdulhamîd idi. O vefÂt edince, babası cok uzulmuştu. Bu sebeple talebelerinden Alebe'yi, yardımlarını istemek icin Hindistan'ın buyuk velîlerinden olan BÂkî-billah hazretlerinin kabrine gonderdi.Alebe, BÂkî-billah hazretlerinin kabrine varıp du etti. O sırada kendisini bir uyku hÂli kapladı ve uyuya kaldı. RuyÂsındaBÂkî-billah hazretleri ona şu mujdeyi verdi: "Allahu teÂl ona uzun omurlu, hayırlı ve sÂlih bir cocuk verecektir. Biz ona Omer ismini verdik." Bu mujdeden bir sure sonra doğan cocuğa BÂkî-billah hazretlerinin koyduğu ismi verdiler. Babası onu diğer kardeşlerinden daha fazla severdi.

Muhammed Omer'in kardeşi ve evliyÂnın buyuklerinden Şeyh Muhammed Mazhar Ahmedî, MakÂmÂt-ı Saîdiyye adlı eserinde, Muhammed Omer'in hayÂtını anlatırken şoyle dedi: "Onun doğumundan once annem ruyÂsında, ayın, evlerinde doğduğunu gormuştu. Gorduğu bu ruyÂyı babama anlattığında babam, bu ruyÂyı şoyle tÂbir etmiş: "Allahu teÂl bize ay gibi sÂlih bir evlÂd verecektir." Bir zaman sonra kardeşim Muhammed Omer dunyÂya gelmiş.

Kucukluğunde, bobreklerinde taş teşekkul etmesi sebebiyle hastalanmıştı. Bu sebeple cok zahmet cekti. Bir doktor ameliyat yaparak bobreğinden taşı aldı. Fakat bir muddet sonra bobreği tekrar taş bağladı. Ameliyat yapan doktora durum bildirilince; "Artık ameliyata dayanamaz" dedi. Bunun uzerine yuksek babası bu sıkıntıdan kurtulması icin duÂ
ve teveccuhde bulundu. Babasının yalvarıp du etmesi uzerine, bobreğindeki taş parcalanıp idrar yolundan dokuldu. Boylece sıkıntıdan kurtuldu.

Muhammed Omer, dokuz yaşında Kur'Ân-ı kerîmi ezberledi. Sarf, nahiv, mantık ve kelÂm ilmini MevlÂn Şeyh Habîbullah MultÂnî'den oğrendi. Fıkıh, hadîs, ahlÂk ve tasavvuf ilimlerini amcası ve zamÂnının buyuk Âlimlerinden olan MevlÂn ŞÃ‚h Abdulganî Ahmedî'den oğrendi. Babasından MakÂmÂt-ı Ahmediyye'yi okudu.

Muhammed Omer, yirmi iki yaşına gelince, Muînuddîn-i Ceştî hazretlerinin kabrini ziyÂret icin babasından izin istedi. Babası gitmesine izin vererek, berÂberinde iki talebesini de gonderdi. Ceştî hazretlerinin kabrini ziyÂret icin turbede bir sure kaldı. Muînuddîn-i Ceştî'nin rûhÂniyetlerinden istifÂde etti.

Ebu's-Se'ÂdÂt Omer, babasının vefÂtından once, Delhi şehrinde musluman olmayanların coğunlukta olması sebebiyle, babası ile birlikte Mekke-i mukerremeye gitti. Hac farîzasını yerine getirdikten sonra, Medîne-i munevvereye gittiler. Resûl-i ekremin kabrini ziyÂret ederek, O'nun feyz ve bereketlerine kavuştular. Muhammed Omer, babasının vefÂtından sonra Mekke-i mukerremede yerleşti. Burada riyÂzet ve nefs mucÂdelesi ile meşgûl oldu. İşraktan ve oğleden sonra, akşam ile yatsı arasında talebelere ders verirdi. Cok Kur'Ân-ı kerîm okurdu ve cok ibÂdet ederdi.Vucûdu zayıf ve hastalığı cok olmasına rağmen butun ibÂdetleri yapardı. Onun o kadar hÂlsiz ve gucsuz bir gorunuşu vardı ki, onu goren namaz kılması, oruc tutması değil, konuşmaya bile gucunun yetmeyeceğini soylerdi. HÂlbuki o, hastalık ve elemlere asl aldırmazdı. İbÂdet ve tÂatla gununu gecirirdi. TerÂvih namazlarında uzun sûreler okurdu.

Muhammed Omer, 1862 senesinde bir gemi ile Cidde'den Mısır'a gitti. KÂhire, İskenderiyye, Filistin ve ceşitli bolgelerdeki mubÂrek yerleri ve İslÂm Âlimlerinin kabirlerini ziyÂret etti. Molla Ebu'l-BerekÂt BuhÂrî, bu ziyÂrette gorulenleri tafsîlatlarıyla bir kitap hÂlinde yazdı.

Muhammed Omer, orta boylu, heybetli, huşû' ve hudû' sÂhibi bir zÂt idi. Butun ibÂdet ve tÂatlarını tam bir kalb huzûru icerisinde yapardı. Resûlullah efendimizin mubÂrek ahlÂkı ile ahlÂklanmıştı. O'nun ahlÂkını herkes beğeniyordu.

Muhammed Omer'in en meşhûr talebesi, oğlu Ebu'l-Hayr'dır. O da 1922 (H.1341) senesinde Delhi'de vefÂt etmiş olup, onun oğlu Ebu'l-Hasan Zeyd-i FÂrûkî, Delhi'deki Abdullah-ı Dehlevî dergÂhında ilim ve feyz sacmağa devÂm etmektedir.

Muhammed Omer'in kerÂmetleri coktur. BÂzıları şoyle anlatılır:

Harem-i şerîfte, RamazÂn-ı şerîf gecelerinden birisinde talebelerine; "Bu gece, Allahu teÂl SÂhibzÂde Muhammed Yûsuf'a sÂlih bir evlÂd verdi. Onun ismi Muhammed'dir" dedi. Talebeleri onun bu haberine cok şaşırdılar. O gunun tÂrihini yazdılar. Bir muddet sonra gelen mektupta,RamazÂn-ı şerîfin falanca gecesinde SÂhibzÂde Muhammed Yûsuf'un bir oğlunun doğduğu, ona Muhammed ismini verdiklerini bildiriyordu. Bu haberle daha once yazdıkları Muhammed Omer'in soylediği vakti karşılaştırdıklarında, ikisinin de aynı gune isÂbet ettiğini gorduler.

MevlÂn Hakîm MuhammedNuvvÂb, bir gun Muhammed Omer'in yanına geldi. Ona; "Mekke-i mukerreme emîriŞerif Abdullah Paşa, hasta olan kardeşi Şerîf Sultan'ı tedÂvî etmemi emretti. Bunun icin sizden izin istiyorum. Eğer musÂade ederseniz, tedÂvisine başlayacağım. Eğer izin vermezseniz, mÂzeret beyÂn edeceğim" dedi. O zaman Muhammed Omer; "Sen mÂzeret beyan et, hastaya yaklaşma!" buyurdu. Bunun uzerine Hakîm Muhammed NuvvÂb, Şerif Abdullah Paşaya bir mÂzeret beyÂn etti. Emîrin hasta olan kardeşi uc gun sonra vefÂt etti.

Muhammed Omer, Mekke-i mukerremede cok şiddetli bir şekilde hastalanmıştı. Bu sebeple, cocukları ve onu sevenler cok uzulmuşlerdi. Muhammed Omer, bilhassa cocuklarının cok uzulduğunu gorunce; "Uzulmeyin! Cunku benim vefÂtım bu hastalık sebebiyle olmayacak" dedi. Cocukları, Muhammed Omer'in bu haberinden dolayı biraz rahatladılar. Fakat bir tÂnesinin kalbine; "Babam cok hasta, belki beni tesellî icin boyle soyluyor" diye geldi. O zaman babası; "Hatırından gecenleri biliyorum" dedi. Oğlu, Muhammed Omer'e; "Benim arzum sizinle berÂber gitmektir" deyince, Muhammed Omer; "Hayır benimle berÂber gelmeyeceksin. Cunku burada birisinin terbiyesi senin elinle olacaktır" dedi. Muhammed Omer daha sonra senelerce yaşadı.

Muhammed Omer, omrunun sonlarına doğru deniz yoluyla, Mekke-i mukerremeden Hindistan'a gitmek icin coluk-cocuğu ve talebelerinden bÂzıları ile gemiye bindi. Gemi Hindistan'a doğru yola cıktı. Muhammed Omer, gece-gunduz tovbe ve istigfÂr hÂlinde bulunuyordu. Gemide şiddetli sıcak ve izdiham olmasına rağmen bunlara hic aldırmıyordu.Bu yuzden coluk-cocuğundan ve talebelerinden bÂzıları hastalandı. Talebelerinden bÂzısı yanına gelip; "Efendim gemi cok sıcak, izdiham fazla, coluk-cocuğumuz cok rahatsızlar. Hicbirimizin yurumeye ve hareket etmeye tÂkati yok." dediler. Muhammed Omer sukût edip, onları dinledi. Biraz sonra hıristiyan ve İngiliz olan gemi kaptanı geldi. Onun konuştuğunu kimse anlamadı. Daha sonra hÂl ve hareketlerinden, orada bulunanlar onun Muhammed Omer'i sorduğunu anladılar. Bu sırada gozu Muhammed Omer'e ilişti. Kaptan hemen ona lÂzım gelen hurmeti gosterdi. Bir tercuman ve gemideki hizmetcileri cağırdı. Muhammed Omer ve talebeleri icin ayrı yer hazırlattı. Kadınlar icin de ayrı bir yer tahsis etti. Hepsi cok rahatladılar. Kaptan hergun Muhammed Omer'in yanına gelip, yanında yarım saat kalıyor, lÂzım gelen hizmetleri yapıp yanından ayrılıyordu. Bu durum, KelkutÂ'ya varıncaya kadar devÂm etti. Kaptan, KelkutÂ'ya gelip, gemiden inmeden once, yarım saat kadar Muhammed Omer ile goruştu. Bu sırada kimseyi iceri almadılar. Kaptanın onun ile ne konuştuğunu kimse duyup oğrenemedi.

KelkutÂ'ya varınca, herkes onu karşılamaya geldi. Yollar insanlarla doldu. Onu karşılayanlar, onun gececeği yolun kenarında saf hÂlinde durmuşlardı. Herkes elini opmek arzusundaydı. BÂzıları elini opebiliyorlar, bÂzısı ise sÂdece onu gormek fırsatına kavuştuğu icin seviniyorlardı. Karşılayanlar arasında Kelkut vÂlisi de vardı. VÂli, Muhammed Omer'e cok hurmet ve iltifÂtta bulundu. OnunKelkutÂ'ya gelişini buyuk bir ganîmet bildi ve yapabileceği butun hizmetleri yaptı.

Muhammed Omer'in, şiirlerinden başka şu eserleri vardır: 1) EnsÂb-ut-TÂhirîn: İmÂm-ı RabbÂnî hazretlerinin, kendi zamÂnına kadar olan cocuklarından bahseder. 2) Babasının yazdığı EnhÂr-ı Erbe'a uzerine bir şerh yazarak, El-Cedvel-ul-Muntehabe min-en-Nehr-il-MÂd min-el-EnhÂr-ı Erbe'a adını vermiştir. Tasavvufa dÂirdir.

KIRIK GONUL

Muhammed Omer, bir gun yemek yiyordu. Bu sırada talebelerinden birisi yanına gelip, ona kucuk amcasının bulunduğu geminin batmakta olduğunu soyledi. Muhammed Omer bu haberi duyunca yemek yemeyi bıraktı. Cok uzuldu. Bir muddet murÂkabe etti. MurÂkabeden sonra başını kaldırdı ve şunları anlattı: "Geminin hÂlini gostermesi icin Allahu teÂlÂya butun varlığımla yoneldim. Hamdolsun, Allahu teÂl benimle gemi arasındaki perdeyi kaldırdı. Dalgalar arasında batmakta olan gemiyi gosterdi. Gemiyi bu hÂlde gorunce uzuntum daha da coğaldı. Kırık bir kalble Allahu teÂlÂya cok yalvardım. Allahu teÂl duÂmı kabûl buyurdu.Bana mÂnevî bir yolla gemiyi dalgalar arasından cıkarmam emrolundu. Allahu teÂl bana bu kuvveti verdi. O'nun izni ile bu işi yapmaya muvaffak kılındım. Gemiyi cıkarma işi ile meşgûl olurken, birisinin yuzunde oleceğine dÂir alÂmetler gordum. NihÂyet gemi, Allahu teÂlÂnın izni ile dalgalardan kurtuldu." Talebeleri onun anlattıklarını yazdılar. Gemi onların bulunduğu yere gelince, kucuk amcası yanındakilerle berÂber Muhammed Omer'in yanına geldi. Başlarından geceni aynen Muhammed Omer'in anlattığı gibi anlattılar. Bununla Muhammed Omer'in buyukluğunu daha iyi anladılar.

1) MakÂmÂt-ı AhyÂr; s.93
2) TÂm İlmihÂl SeÂdet-i Ebediyye; (49. Baskı) s.1051
3) MakÂmÂt-ı Sa'îdiyye (Muhammed Mazhar), Delhi-1281
__________________