Hz. Peygamber (a.s.m.), butun insanlığa hak ve hakikati tebliğ ederken, bu arada kendisinden sonra İslam davasını ebediyete kadar mudafaa edecek, in*sanları nura cağıracak bir nesil yetiştiriyordu.
Bu maksatla kurduğu Suffe Medresesi’nde, butun dunyanın dikkat kesileceği ve cağımıza kadar butun dunyayı aydınlatan İslam davasının faziletli ve yuksek hasletlere sahip mudafilerini yetiştiren Re*sû*lul*lah Efendimiz, sahabilerin eği*timine fevkalade bir hassasiyet gostermiştir. Kendisi yememiş, onlara yedir*miş; giymemiş, onlara giydirmiştir. Hureym bin FÂtik de (r.a.), Suffe AshÂbı’nın ismi fazla duyulmamış, fakat Re*sû*lul*lah tarafından hususi bir ilgi ve dikkatle eğitilen muhterem bir talebesidir.
Hureym bin FÂtik’in Musluman oluşu oldukca dikkat cekicidir. Siyer kitapla*rında Hureym’in gaybdan bir ses duyduğu ve bu sesin, Musluman olmasına ve*sile olduğu kaydedilmektedir. Rivayete gore, Hz. Hureym, Irak civarına gi*der. Bir gece vakti karanlık iyice basmıştır. Hz. Hureym karanlığın esrarlı şid*detinden biraz urperti biraz endişe duyar. Tam bu sırada gaybdan bir ses işi*tir:
“Vah, vah! Allah sana acısın [Ey Hureym], Allah’a sığın. O, izzet ve Celal sahibidir. Beka ve şeref O’nundur. EnfÂl Sûresi’ndeki Âyetleri oku. Allah’ın varlı*ğını ilan et ve gam cekme.”[1]
Bu seslenişin kalbinde meydana getirdiği ferahlık ve zenginlikle Hureym, Medine’ye varır. Duyduğu sozlerin benzerini Hz. Peygamber’in soylediğini oğrenir. Ve bunu Re*sû*lul*lah’a ifade etmek ister. Re*sû*lul*lah’a gittiğinde, daha sozle*rine başlamadan Peygamber Efendimiz, Hz. Hureym’in gaybdan duyduklarını şiir şeklinde minberde okur. Hureym’in kalbi, şimdi sadece hakikat icin atmak*tadır.
Hureym aslında herkesin kalbinin hakikat icin atmak isteğiyle dolu olduğu*nun şuurundadır. İslam’a teslim olup ona sarılmakla işin bittiğini değil, başladı*ğını da bilmektedir. Kardeşi Sibret ile beraber Bedir Harbi’nde buyuk kahra*manlıklar gosterir.
Siyer kaynaklarında onun Bedir Harbi’ne katıldığı ve beraber Suffe Medresesi’nin talebelerinden olduğu yer alır. Hz. Peygamber’in onun eğitimine buyuk itina gosterdiğini, bazı hadis-i şeriflerden anlıyoruz. Re*sû*lul*lah Efendimize cok yakın olduğu icin, Re*sû*lul*lah onun en buyuk eksikliklerine dahi mudahale eder, duzeltmesini isterdi.
Bir gun Re*sû*lul*lah Efendimiz, Hureym bin FÂtik’e şoyle buyurdu:
“Ey Hu*reym, gercekten sen cok iyi bir adamsın. Sende bu iki haslet olmasaydı ne kadar iyi olurdu.”
Hureym heyecanla, “YÂ Re*sû*lal*lah, bu iki haslet nelerdir?” diye sordu. Re*sû*lul*lah Efendimiz, gurur ve kibir işareti olarak gorduğu iki hasletini şoyle acıkladı:
“Birincisi elbiseni, ikincisi de sacını fazla uzatıyorsun.”
Bunun uzerine Hureym, “Cok doğru soyluyorsun, y Re*sû*lal*lah!” diyerek hemen gi*der, elbisesini kısaltır, sacını tıraş eder.[2]
Hz. Hureym, Suffe Medresesi’nde yetiştikten sonra evlendi. Yetiştirdiği “Eymen” ismindeki oğlu, hem şair hem pehlivan idi. Vefatından sonra cıkan bazı fit*neler sırasında, oğlu Eymen’in Mervan bin Hakem’e verdiği cevap cok manidar*dır. Mervan bin Hakem, kendisiyle beraber savaşmak hususunda Eymen’e teklif goturduğu zaman şu cevabı alır:
“Babam ve amcam Bedir Harbi’ne katılmışlar*dır. Muslumanlara karşı da savaşmayı yasakladılar.”[3]
Mervan’a bu şekilde cevap verdikten sonra Eymen şu şiiri okur:
“Ben namaz kılan bir adamla savaşamam.
Kureyş’in bir diğer kuvvetinin yanında yer alamam.
Onun kuvveti onadır, gunahı ben yuklenemem.
Cehalet ve taşkınlıktan Allah’a sığınırım!
Musluman’ı nasıl oldururum?!
Yaşadığım muddetce faydasız şeyden sakınırım.”[4]
Hureym bin FÂtik’in oğlu, babasının verdiği nasihati unutmaz ve fitnelere ka*rışmaz. Hz. Hureym, Re*sû*lul*lah’ın zuhur edecek fitnelerle ilgili hadislerini bilir ve oğlunu hadislerdeki haber ve tavsiyelere gore yetiştirirdi.
Hureym, Re*sû*lul*lah’tan şu hadisi rivayet eder:
Re*sû*lul*lah, sahabilere done*rek, “Ben yalan yere şahitliği, Allah’a ortak koşmakla eş tutarım!”[5]buyurdu.
Da*ha buna benzer pek cok hadis-i şerif nakleden Hureym, Hz. MuÂviye zamanında vefat etmiştir.
Allah ondan razı olsun!

____________________________
[1]Hilye, 1: 363.
[2]Usdu’l-Gàbe, 2: 112; el-İstiÂb, 1: 426.
[3]Usdu’l-Gàbe, 2: 112.
[4]TabakÂt, 6: 38-39.
[5]Musned, 4: 361.



KAYNAK
__________________