Nûman bin Mukarrin (r.a.)
Hicret’in 5. yılıydı… Medine sokakları, Musluman olmak icin Âdeta yarış edercesine akın eden kavim ve kabilelerle şenleniyordu. Muzenî kabilesinden de 10 kişilik bir heyet geldi. Heyette bulunanlar bir muddet Peygamberimizin sohbetinde bulunduktan sonra Musluman oldular. Bu 10 kişiden birisi de Nûman bin Mukarrin’di (r.a.).
Hz. Nûman, cesaretiyle meşhurdu. Bu cesaretini İslamiyet’in yayılması yo*lunda kul*landı. Cihat ordularına iştirak etti. Bu savaşlarda Peygamberimizin cok yakınında bulundu. Mekke’nin fethinde sancaktarlık yaptı.
Peygamberimizin vefatına kadar İslamiyet’in yayılması hususunda gayret sarf eden Hz. Nûman, Hz. Ebû Bekir’in hilafeti zamanında da ceşitli hizmetler*de bulundu.
Hz. Omer halife olduktan sonra, İran topraklarına bir cihat ordusu cıkarıyor*du. “Ordunun başına kimin getirilmesinin daha uygun olacağı” hususunda sahabilerle istişare etti. İstişare neticesinde, İran’a sevk edilecek İslam ordusunun başına Nûman bin Mukarrin’in getirilmesine karar verildi.
Hz. Omer tarafından boyle bir vazife kendisine tebliğ edildiğinde Hz. Nûman bunu memnuniyetle kabul etti. İslam ordusuyla İran’a hareket etti. Emri altında Huzeyfe bin YemÂn, Mugîre bin Şu’be, Hz. Zubeyr ve Abdullah bin Omer (r.a.) gibi meşhur sa*ha*biler de vardı.
İslam ordusu duşmanla karşılaşmadan once, Peygamberimizin emri uzere duşman, Musluman olmaya davet edilirdi. Kabul etmezlerse cizye vermeleri teklif edilir, buna da yanaşmazlarsa, artık ucuncu şık olan savaşı kabul etmiş sa*yılırlardı. Hz. Nûman da bu esasa uyarak İranlıları İslamiyet’e davet etti. İranlı*lar bunu kabul etmedikleri gibi cizye vermeye de yanaşmadılar. Mugîre bin Şu’be kumandana hitaben, “İranlılar bize cok yaklaştılar, suratli ve iyi ok atarlar. Bu sebeple hemen hucum etmelisin!” dedi.
Hz. Nûman, Peygamberimizle birlikte bircok savaşta bulunmuştu. Savaş tecrubesi daha fazlaydı. Re*sû*lul*lah oğle sıcaklığında duşmana saldırmazdı. Oysa vakit tam oğle idi. Bu sebeple Hz. Mugîre’nin teklifine yanaşmadı ve ona şoyle dedi:
“Vallahi sen gercekten tecrubeli ve ileri goruşlu bir sahabisin. Fa*kat Peygamberimizle bulunduğum butun savaşlarda, o, eğer gunduzun ilk saatlerinde savaşmazsa, guneşin tesiri kayboluncaya ve ruzgÂr cıkıncaya kadar savaşı geciktirirdi.”
Hz. Nûman daha sonra mucahitlerin arasında dolaştı. Onları harbe teşvik edi*ci konuşmalar yaptı. Sonra da nasıl hareket edecekleri hususunda talimat ver*di: “Ben sancağı uc defa sallayacağım. Birinci sallayışımda herkes ihtiyacını gorsun ve abdest alsın. İkinci sallayışımda ayakkabılarını bağlasın ve silahını tekrar kontrol etsin. Ucuncude ise hucuma gecsin. Ben bile olsam, şehit duşen biriyle meşgul olup oyalanmayın…”
Nihayet beklenen vakit geldi. Hz. Nûman, CenÂb-ı Hakk’a, “Allah’ım, bugun Muslumanların zafer kazanması yolunda bana şehitlik ihsan eyle! Musluman*ları muzaffer kıl!” diye munacatta bulundu ve sonra da mucahitlerin beklediği işareti verdi. Sancağı uc defa salladı. İranlılar, Muslumanlardan birkac misli da*ha kalabalıktı. Fakat şehitlik arzusuyla yola cıkan mucahitler, kumandanları Numan bin Mukarrin’in (r.a.) arkasında hucuma gectiler. İlk yere duşen Hz. Nûman oldu. Mucahitler onun yaralandığını gorduler; fakat sozunu hatırlaya*rak yanına yaklaşmadılar. Hz. Makil bin Yesar bunu şoyle anlatır:
“Nûman yere yıkılınca yanına geldim; fakat onun ‘Eğer şehit duşersem kimse benim*le meşgul olmasın.’ sozunu hatırladım. Uzerine bir ortu orttum ve gittim. Nihayet İranlılara galip geldik. Yanıma biraz su alarak kumandanımızın yanına geldim. Yuzunde*ki toprakları yıkadım. Bana, ‘Sen kimsin?’ diye sordu. Kendi*mi tanıttım. ‘Musluman*lar ne yaptılar? dedi. ‘Allah onları muzaffer kıldı.’ de*dim. Buna cok sevindi. Butun ya*ralarını, acılarını unuttu. ‘Allah’a cok şukur! Bunu Omer’e yazın.’ dedi ve şehadet mertebesine erdi.”[1]
Hz. Omer bu kahraman sahabinin şehadetini duyunca başını elleri arasına alarak hıckıra hıckıra ağladı…
Allah onlardan razı olsun!

________________________________
[1]el-İstiÂb, 3: 545.

kaynak
__________________