Ubeydullah-ı AhrÂr hazretlerinin talebelerinden. Doğum ve vefÂt tÂrihleri belli değildir. Nisbesinden Taşkentli olduğu anlaşılmaktadır. HayÂtı hakkında fazla bilgi olmayan MevlÂn Nûreddîn, on beşinci asırda yaşamıştır.

MevlÂn Nûreddîn, hocası HÂce Ubeydullah-ıAhrÂr icin kendini fed edenlerdendir. Bir salgında HÂce Ubeydullah tÂûn hastalığına yakalandı. MevlÂn Nûreddîn, hocasının huzûruna varıp, tam bir yalvarma ve yakarışla; "Efendim ne olur bana izin verin. Sizin hastalığınız bana gecsin. Sizin hastalığınızı ben taşıyayım. Cunku benim varlığım olsa da olur, olmasa da olur. Sizin vucûdunuz lÂzım. Hak teÂlÂnın sizin yuzunuzden nice nice faydalar yaratması umulur." deyince, HÂce Ubeydullah; "Sen cok gencsin. Henuz Âlemi gormemişsin ve kendin icin nice umitlerin ve gonlunde nice arzuların vardır." buyurdu. MevlÂn Nûreddîn ağlayarak; "Efendim! Benim bundan başka bir arzum yoktur. Kendimi size fed ettim." dedi. HÂce Ubeydullah onun bu isteğini kabûl edip, izin verdi. MevlÂn Nûreddîn hocasının hastalık yukunu uzerine aldı. HÂce Ubeydullah iyi olup ayağa kalktı ve talebeleri ile meşgûl olmaya devÂm etti. MevlÂn Nûreddîn hastalıktan yatağa duştu ve birkac gun sonra vefÂt etti.

Bir gun HÂce Ubeydullah kabristandan gecerken, MevlÂn Nûreddîn, mezar icerisinde hocasından tarafa dondu. HÂce Ubeydullah; "Hey Nûreddîn! Donme, sağına yat ve rahat ol." buyurdu. Bunun uzerine MevlÂn Nûreddîn kıbleye donup yattı. Bu hÂdiseyi orada bulunan ve kalp gozu acık talebelerin hepsi gordu.
__________________