Biraz uzun fakat okumanızı şiddetle oneririm arkadaşlar.

Alıntı
2 ay oncesini gayet net hatırlıyorum,daha doğrusu 2 ay onceki kendi halimi...Hayatında Allah'tan başka hicbirşeyden korkusu olmayan,Sinemadaki herkesin kafasını yere eğip sadece "sesi" dinleyerek izlediği filmleri en on koltukta kahkahalarla izlen insanı.
Soruyorum kendime ne yaptımda bu haldeyim? Aldığım cevap mı? koca bir "0".
Bu olayların başladığı ilk geceyi gayet net hatırlıyorum.Bir Carşamba Sabahı saat 02:30.Yarın birşuru işim olmasına rağmen hala uyku tutmamış beni.Belki Sıcak bir duş biraz rahatlatıp uykumu getirir diye duşunuyorum, duşa girmeden once de bu durumlarda kullandığım uyku haplarından birini ağzıma atıyorum.Buraya kadar herşey normal fakat buradan sonrasını anlatmak o kadar zor ki benim icin...Duşun ortasında arkamda soğuk bir esinti hissediyorum , kafamı cevirene kadar esintiden eser yok... Kendi kendime bu havada cam acık mı bırakılır diye soylenirken tam camı kapatmaya yelteniyorum ki birşey dikkatimi cekiyor, Cam zaten kapalı...Herşeye mantıklı bir acıklama bulup olayları olabildiğince az, hatta hic metafizik varlıklar ile acıklamayan biriyim(en azından 1 ay onceye kadar).gecenin bu saatinde hala ayakta olmama bağlayarak olayı umursamadım, nede olsa karabasan,hayalet vs şeylere inanmayan biriydim.Gece yattım guzelcede uyudum.
Ertesi gun işten geldikten sonra sistemim coktuğu icin format atmak zorunda kaldım.Format atarken uyuya kalmışım...Ruyamda Sİyah bir dikdortgen kutunun icindeyim, etraf tamamen karanlık başımda bekleyen beyaz elbiseli bir suru insan...insanlara sesleniyorum, sesim gayet net cıkıyor ama kılını kıpırdatan yok, kutu birden esnek bir hal alıyor sadece yuzum dışarıda kalacak şekilde tum bedenimi kaplayıp ayaklarımın ustunde durur vaziyette yere dik olarak kaldırıyor.Beyaz elbiseli insanların arasından gelen birşey dikkatimi cekiyor simsiyah biri, hayır simsiyah elbiseli biri, cubbesinin kapşonu yuzunu tamamen ortmuş fakat kapşonun altından gelen kırmızı ışığı gorebiliyorum, yavaş bir ses tonuyla bana fısıldıyor," kokuyormusun benden?" işte bu sefer sesim cıkmıyor...
Windows Xp nin acılış muziğiyle uyanıyorum, fakat birşey dikkatimi cekiyor, bilgisayar koltuğunda değil , yataktayım.Tekrar uyuyorum aynı ruya bir hafta boyle devam ediyor... Umursamıyorum gecer diye ama icimde bir korku giderek buyuyor.
Belki beyin hasarı gibi birşey olabilir şuphesiyle once doktora gidiyorum , 1 gece boyunce beynimin elektriksel gidişatını inceliyorlar, fakat hic bir gariplik yok..Gorduğum ruya o gecede aynı olmasına rağmen.Bu sefer Kendimden hic beklemeyen birşey yaparak "hoca" ya gidiyorum.Muska falan yazıyor, muskalardan biri goğsumde biri yastığımın altında ve bana soylediği duaları her akşam okuyorum...
Bu sefer birşeyler değişmeye başlıyor, ruyam değişiyor, karaltı yine bana doğru gelior bu sefer artık kutunun icinde değilim, bir tabut, kapkara bir tabut.. karaltının sozleri tum gece kulağımda yankılanıyor " Bizden kurtuluşun yok " artık bir saniye başka bir hayale dalsam hayalim bile ruyaya donuşuyor, soz sanki yanımdaki insan konuşuyormuş gibi net bir tonla " Bizden kurtuluşun yok "diyor...İntahar etmeyi duşunuyorum ama ruyamın gercekleşmesi o kadar korkutuyor ki beni...Duvarlardan gecen karaltıları arkadaşlarımdan daha sık gorur olduğumu farkediyorum...Mumkun olmadığını bildiğim halde kurtulmak istiyorum...

Duşunuyorumda nerde yanlış yaptım ben?

Alıntı
__________________