EvliyÂnın meşhurlarından. İsmi Muhammed bin Muhammed el-HÂfız-ı BuhÂrî olup, Muhammed PÂris hazretlerinin oğludur. Kunyesi Ebû Nasr, lakabı HÂfızuddîn'dir. Doğum tÂrihi bilinmemektedir. 1460 (H.865) senesinde vefÂt etti. Kabri Belh şehrindedir.

Kucuk yaştan îtibÂren babası ve ŞÃ‚h-ı Nakşibend Muhammed BehÂeddîn BuhÂrî hazretlerinin pak huylu, temiz soylu halîfesi Muhammed PÂris hazretlerinin terbiyesi ve eğitimi altında yetişti.Ondan aldığı feyz, bereket ve mÂrifetle Âlimler arasında seckin bir yere geldi. Dînî ilimlerde ve tasavvuf ilminde cok yuksek derecede bir Âlim oldu. Tasavvuf makamlarında babasının yerini tutacak kadar bir ustunluğe kavuştu.

Butun bu hallerine rağmen gorulmemiş bir tevÂzua sÂhipti. İlmini ve tasavvuftaki ustun hallerini hep gizlerdi. Kendisine bir suÂl sorulduğu zaman, kitÂba bakalım der, kitaplara bakar sonra cevap verirdi. Kitabı eline alıp acar acmaz, sorulan suÂlin cevÂbı bulunan yer cıkardı. BÂzan da bir iki sayfa yakını cıkardı.

Ebû Nasr PÂris hazretleri pekcok talebe yetiştirdi. Bunlardan en meşhurları, SuleymÂn Firketî, Şeyh AbdurrahmÂn NiyestÂnî ve Şeyh Pîr Halta'dır.

Ebû Nasr PÂris hazretlerinin sohbetinde ve hizmetinde bulunan meşhur halîfelerinden Pîr Halta ondan şu beyti nakletmiştir:



"Sabırla kanÂati kendine yol tut;

Bu derdi huy edinenler elem cekmez."



KAYNAKLAR

1) NefehÂt-ul-Uns; s.435

2) ReşehÂt; s.92

3) HadÂik-ul-Verdiyy

4) İslÂm Âlimleri Ansiklopedisi; c.11, s.355



__________________