Ebû Eyyûb Hazretleri, EnsÂr'dan ve Hazrec kabilesindendir. İsmi HÂlid bin Zeyd bin Kuleyb en-NeccÂrî'dir.

Hicretten iki sene kadar once Hac mevsiminde Mina'da Medînelilerden 73 kişi, canları uğruna Resûlullah Efendimizi (s.a.v.) koruyacaklarına bey‘at etmişti. İkinci Akabe Bey‘ati denilen bu bey‘atte Ebû Eyyûb Hazretleri de vardı. Medîne'ye donduğunde Musluman olduğunu ilan etti. Onunla birlikte zevcesi Ummu Eyyûb de Musluman oldu. İkisinin de Peygamber Efendimize buyuk hizmetleri vardır. Peygamberimizin hicretini işitince gelişini beklediler, ona yardımcı olmak icin hazırlıklar yaptılar.

Peygamberimiz (s.a.v.) hicrette Medîne'yi teşrîf ettiklerinde Ebû Eyyûb Hazretlerinin evine musÂfir oldu. Mescid-i Nebevî ve hÂneleri yapılıncaya kadar (takriben yedi ay) orada kaldılar. Peygamberimiz (sallallÂhu aleyhi ve sellem), Ebû Eyyûb'u (r.a.), Mus‘ab bin Umeyr (r.a.) ile kardeş yapmıştı.

Ebû Eyyûb Hazretleri, AshÂb-ı KirÂm'ın buyuklerinden ve Kur'Ân-ı Kerîm tefsîrini, haram ve helÂli en iyi bilenlerinden idi. Daima nefsiyle cihÂd ederdi. Son derecede mutevÂzi idi. Bir vÂizin: “Muhakkak dirilerin, amelleri, ruhlar Âleminde olulere gosterilir” dediğini işitince “Âh, -evvelce vefÂt etmiş olan- UbÂde bin SÂmit ve Sa‘d bin UbÂde amellerimi gorduklerinde nasıl mahcûb olurum” dedi. HÂlbuki kendisi AshÂb-ı KirÂm'ın en cok ibÂdet edenlerindendi.

“Peygamber Efendimiz (sallallÂhu aleyhi ve sellem) ‘Kostantıniyye surları (yanında) salih bir zat defnolunur' buyurdular. Ebû Eyyûb el-EnsÂrî bu hadîs-i şerîfi naklettikten sonra: ‘Umulur ki o salih zat ben olurum.” demiştir. (Ikdu'l-Ferîd)

Allah yolunda devamlı cihÂd ederdi. Bedir'den itibaren Peygamberimizle birlikte butun gazÂlara iştirÂk ettiği gibi HulefÂ-yı RÂşidîn devirlerinde de bircok gazÂlarda bulunmuştur.

Asl riyÂset peşinde olmamıştır. Şehîd olduğu son İstanbul gazÂsına henuz genc yaştaki Yezîd'in kumanda ettiği ordu ile gitmişti. Şoyle derdi: “AllÂhu TeÂl yuce kitÂbında -meÂlen-: ‘Gerek hafif, gerek Âğır (hangi halde olursanız olun) Allah yolunda canlarınız ve mallarınızla cihÂda cıkın. Bu sizin icin daha hayırlıdır.' (Tevbe Sûresi, Âyet 41) diye buyuruyor. Ben de bakıyorum, cihÂdın kendime bazan hafif, bazan da ağır geldiğini goruyorum ve hep gazÂya cıkıyorum.”


(CilÂulkulûb ve Keşîu’l-Kurûb bi-MerÂkıb-i Eyyûb)
__________________