Uzmanların en sık duyduğum sorulardan birisi “cocuğuma karşı ne kadar otoriter olmalıyım?”sorusu. Ozellikle cok katı otoriter ebeveynlerle buyuyen kuşaklar kendi cocuklarını yetiştirirken kullandıkları otoriteyi sık sık sorgulamaktalar. Anne babaların sergiledikleri ebeveynlik stilleri dort ana grupta toplanmaktadır. Bu stillere goz gezdirmek tabloyu daha net gormemize yardımcı olacaktır. Otoriter ebeveynlik stilinde cocuğun kurallara sorgulamadan kayıtsız şartsız uyması beklenir. Cocuğa herhangi bir acıklama yapılmaz, sebep sorduğunda ise “ben oyle istediğim icin, annen olduğum icin” gibi cevaplar verilir. Ebeveynler sevgilerini gostermede cekingendirler. Kurallara uymamanın sonucu cezalandırılmaktır. Ailenin beklentisi her zaman yuksektir. Bu tarz ebeveynlikte disiplin dışarıdan verildiği icin icdisiplin geliştirmekte zorlanırlar, ebeveynlerin beklentilerini karşılamak icin disiplini yerine getirilier. Bu cocuklar kaygılı, cekingen, bağımlı ozelliktedir ve bekleneceği uzere ozguvenleri duşuktur. Demoktarik ebeveynler ise benzer şekilde cocuklarına kurallar koyarlar ancak kuralları koyma sebeplerini cocuklarına anlatırlar, gerekirse kuralları esnetirler. Cocuğun ihtiyaclarına duyarlıdırlar, cocuklarını konrrol etmekten cok yonlendirmeye meyillidirler. Beklentileri karşılanmadığında cezalandırmak yerine cozum bulma yoluna giderler. Bu cocuklar duygularını yonetebilen, sorumluluk bilinci yuksek, ozguveni yuksek kişiler olarak yetiştirilirler. İhmalkar ebeveynlik stilinde cocuğun fiziksel ve duygusal ihtiyacları fark edilmez ya da ihmal edilir. Anne baba cocuğun ihtiyaclarına duyarlı değildir. Cocukla iletişimi yoktur, cocuğa sevgilerini gostermezler. Zaman zaamn bu ebeveynlik stili cocuk istismarına kadar gidebilmektedir. Bu cocuklar cevresiyle iletişim kuramayan, motivasyonları ve ozguvenleri duşuktur. İzin verici ebeveynlik stilinde anne babalar cocuğa sınır koymaz, cocuktan cok buyuk beklentileri yoktur. Cocukların istediklerini yapmalarına izin verirler. Bunun yanında cocukların ihtiyaclarına duyarlıdırlar, sevgilerini gosterirler. Ebeveynden cok arkadaş gibidirler. Bu cocuklar duygularını duzenlemekte zorluk ceker, cevreye karşı guvensiz olabilirler. Kuralların olduğu ortamlarda mutsuz olurlar; okula uyum problemleri gorulebilir.
Bu ebeveynlik stilleri arasında elbette ki en sağlıklı olan demokratik ebeveynliktir. ,ebeveynlik stillerine goz atmak ne kadar otoriter olmak gerekir sorusunu nasıl bir otoirte figuru olmamız gerekiyor sorusuna donuşturmekte. Cocukların buyumesi icin sevgi, biraz kural biraz , biraz hayal kırıklığı gerekli. Cocukların beklentilerinin karşılanmamasına, isteklerini erteleyebilmeye, hayal kırılığı, mutsuzlukla başa cıkabilmeye ihtiyacları var cunku tum bunlar buyumenin bir parcası. Cocuğun surekli mutlu edildiği, beklentilerinin karşılandığı ya da tam tersi surekli ailenin beklentilerinin karşılandığı bir tarz cocuklar icin sağlıklı olamaz. Otorite gerekli ancak cok katı olmayan cocukların ihtiyaclarına duyarlı, gerektiğinde esneyip cozum bulabilen bir tarz olması cocukların ozguveni yuksek kişiler olarak yetişmelerine yardımcı olur. Elbette sadece ebeveynlerin değil cocuğun hayatında olan herkesin oğretmenlerin ozellikle bu tarz kural koyma yontemlerini benimsemesi gerekir.

[h=2]İzmir Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]