Baskıcı, otoriter ve kuralcı anne ve babalar ile kararsız ve tutarsız anne ve babaların tutumlarını gecen haftaki yazımızda siz değerli okuyuculara paylaşmıştık. İsterseniz bu hafta da devam ederek diğer anne ve babaların tutumlarından bahsedelim.
Amacsız, hoşgorulu anne baba tutumu. Bu ailelerde cocuğa hoşgorulu olunması ve sınırsız hoşgoruyle yetiştirilmesiyle cocuğun hareketleri kısıtlanmaksızın gosterilen tutumdur. Cocuk yemek yemediği zaman, ders calışmadığı zaman, birine zarar verdiği zaman vs ornekleri coğaltabiliriz, cocuğa herhangi bir yaptırım uygulanmamaktadır. Bir cocuğunun yanlış yaptığını bilmesine rağmen mudahale edilmeyen, yaptırım uygulanmayan durumlar gozlemişizdir.

Ev gelen misafire ceşitli hakaretlere varan kelimeler kullanan cocukların genelde gulerek karşılanması, cocuk işte deyip geciştirilmesi bu tutuma ornek teşkil eder. Ancak bizim cocuk diye geciştirdiğimiz durumlar cocuğun kişiliğini oluşturmaktadır. Bu ailelerde cocuğun kendisine ve cevresine zarar verebilecek davranışlarda bile denetimden uzak olduğu gozlenebilir, aile mudahale etmez. Aileler doğruyu veya yanlışı cocuğunun yaparak yaşayarak oğrenmesini isterler, cocuğa neyi yapması veya neyi yapmaması konusunda bilgi vermemektedirler. Oysa cocukların ebeveynlerin rehberliğine ihtiyacları vardır.

Bu tutum icerisinde yetiştirilen cocuk toplumsal kurallara uyması noktasında sıkıntı yaşayabilmektedirler. Serbest anne baba tutumunda yetişen cocuklar bir muddet sonra ebeveynlerini denetim altına alırlar, şımarık olurlar. Anne babanın bu serbest tutumları ev icinde gecerli olduğu gibi sosyal yaşantılarında da gecerli olabilmektedir. Tabii en buyuk problem misafirliğe gidildiğinde veya başka cocuklarla karşı karşıya kalındığında ortaya cıkar. Boyle anne babalar hoşgorulu tutumlarından kolay kolay ayrılmak istemezler. Cocuğu en kolay yontemle buyutmektedirler.

Mukemmeliyetci ebeveynler cocuklarından her şeyin en iyisini yapmasını beklerler. Cocuklar surekli bir kıyas halindedirler ve en calışkan, en iyi resim yapan, en iyi muzik aleti calan profilindedir. Cunku cocukların beklentilerinden cok kendi beklentileri on plandadır ve cocuklarını olduğu gibi kabul etmeleri zordur. Cocuğun uymadığı kurallara anne ve baba tarafından geri donuşu sert ve katıdır. Cocuklardan cocuk gibi olmasından ziyade bir yetişkinmiş gibi olması istenmesi cocuk acısından olumsuz sonuclar doğurabilmektedir. Cocukların tutumları da ebeveynlerin tutumlarıyla entegre olabilmektedir. Ya siyah duşunce ya da beyaz duşunce icerisinde olabilirler, gri tonları yoktur. Cok titiz veya dağınık olma gibi.
Aşırı koruyucu ve kollayıcı ebeveyn modelinde ise cocuğa cok fazla ozen gosterilir ve koruma ihtiyacında bulunurlar. Sanki bir koruma cemberindeymiş gibi cocuk koruma altına alınmaktadır. Genellikle bu tur cocuklar erken konuşup gec yururler. Cunku aile zarar gelmesin diye adeta kucaktan indirmez, tek başına bırakılmaz surekli desteklenir. Anne ve baba tarafından cocuğun istekleri cevap verilir.

Cocuğa zarar gelebilecek sosyal ortamlardan kacınırlar. Ağlamasın, terlemesin, hasta olmasın, yorulup incinmesin, mikrop kapmasın diye aile uyeleri ellerinden gelen tum gayreti gosterir. Aşırı koruyucu anne, cocuğuyla oyle butunleşir ki onun buyuduğunu ve olgunlaşabildiğini asla kabul etmek istemez. Cunku bunu kabul ettikleri zaman kontrolu yitireceklerinden korkarlar. Genellikle toplumumuzda bu tur aile modeliyle sık sık karşılaşmaktayız. Anne figuru ve annenin yerine birincil bakım verenin bu ozelliklerde olması toplum tarafından “ne kadar de guzel ilgilenir, her isteklerine cevap veriyor” diye nitelendirilse de bu yaklaşım cocuğun kişilik oruntusunu etkileyebilmektedir. Burada onemli ayrış-bireyselleşmeyi bakım verenin sağlıklı yapabilmesi.
Sağlıklı bireylerin yetişebilmesi icin ebeveyn ile cocuk ilişkisinin sağlıklı ve bireyselliğine onem veren bir yapı ile buyutmek topluma kazanc sağlayacaktır.

[h=2]Malatya Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]