Eyyub Aleyhisselam
İsrailoğullarına gonderilen peygamberlerden. Hazret-i İshak’ın oğlu Iys’ın neslindendir. Kendisine yedi kişi îmÂn etti. Yuz kırk sene yaşadı. Sabrı ile insanlık tÂrihinde darbımeselle anılan Eyyub aleyhisselam, Kur’Ân-ı kerîmde zikredilmiştir.

Eyyub aleyhisselamın cok mal ve serveti ile on oğlu vardı. Suru suru hayvanları, bağları ve bahceleri bulunuyordu. Şam civÂrında Beseniyye mevkıindeki ciftliklerinde binlerce insan calışırdı. Fakat servetinin cokluğu onu Allah yolundan alıkoymadı. Eyyub aleyhisselam Şam civÂrında yaşayan insanlara peygamber olarak gonderildi. Onları Allahu teÂlÂya îmÂn ve ibÂdet etmeye cağırdı. Bu uğurda pekcok zahmet cekti. Sonra malı, evlÂdı ve bedeni ile imtihÂn edildi. Eyyub aleyhisselam cok buyuk sıkıntılara goğus gerdi. Sabrı, kullukta kusûr etmeyip şikÂyette bulunmayışı ve başka guzel vasıfları ile ibÂdet ehline ve akıl sÂhiplerine ornek oldu.

Allahu teÂl hazret-i Eyyub’u imtihÂn etmeyi murÂd etti. Onun mallarını ceşitli vesîlelerle elinden aldı. Koyunları sel, ekinleri ise ruzgÂr ile telef oldu. Şeytan coban sûretinde ağlayarak Eyyub aleyhisselamın yanına geldi. O sırada insanlara vaaz ve nasîhatte bulunan Eyyub aleyhisselama mallarının ve servetinin telef olduğunu soyledi. Hazret-i Eyyub bu haber karşısında hic şikÂyette bulunmayarak Allahu teÂlÂya hamd ve şukurde bulundu ve “Uzulme! O malı mulku bana Rabbim vermişti. Şimdi de aldı. Cunku sÂhibi O’dur.” dedi. Bu sozleri ve hareketi karşısında şeytan perişan olup, geri gitti.

Sonra Allahu teÂl Eyyub aleyhisselamın, hocaları ile ders okuyan cocuklarının da zelzeleyle ruhlarını aldı. Bu def hoca şekline giren şeytan feryÂd ve figÂn ederek Eyyub aleyhisselamın yanına geldi; “Ey Eyyub! Allahu teÂl evini zelzele ile yıktı. Cocukların oldu. Her biri parca parca oldular.” dedi. Cocuklarına olan şefkatinden dolayı gozlerinden yaşlar gelen Eyyub aleyhisselam sabır ve tevekkul ederek, Allahu teÂlÂya teslimiyetini bildirdi. Şeytana da: “Ey mel’ûn! Sen İblissin. Beni Rabbime isyÂna teşvik etmek istiyorsun. Şunu bil ki, evlÂdım bir emÂnet idi. Rabbime nicin incineyim. Rabbime hamd ederim.” buyurdu. Bundan sonra Allahu teÂl Eyyub aleyhisselamın vucuduna hastalık verdi.

Hazret-i Eyyub’un hastalığı gun gectikce şiddetlendi. AkrabÂları, komşuları ve başkaları yanına uğramaz oldu. Yalnız hanımı Rahîme Hatun onu terk etmedi. Ona hizmetine devÂm edip, ihtiyÂc icin neyi varsa sarf etti. Hazret-i Eyyub bu hastalık hÂlinde de şikÂyet ve feryÂdda bulunmayıp, hamd etti ve sabır gosterdi. Bu def şeytan Eyyub aleyhisselamın bulunduğu şehir halkına vesvese vererek; “Onun hastalığı size gecer, onu şehrinizden cıkarın.” dedi. Şehir halkı Eyyub aleyhisselamı ve hanımı Rahîme’yi şehirden dışarı cıkardılar. Rahîme Hatun şehrin dışında bir yerde hazret-i Eyyub’a hizmete devÂm etti.

Hazret-i Eyyub, yedi yıl dert ve bel icinde kaldı. HÂlinden hic şikÂyet etmedi. Şeytan, bu def insan sûretinde Rahîme HÂtunun karşısına cıkıp onu Eyyub aleyhisselamın hizmetinden alıkoymaya calıştı. Ona; “Kendine yazık ediyorsun. Hastalığı sana gecer.” dedi. Rahîme Hatun ise, şeytana; “Onun uzerimdeki hakkı coktur, odeyemem. Nîmet ve rÂhat vaktinde onunla yaşadım. Bu hastalık hÂlinde onu bırakamam.” dedi. Donuşte, olanları hazret-i Eyyub’a anlattı. Eyyub aleyhisselam da onun iblîs yÂni şeytan olduğunu ve onun vesvesesinden sakınmasını soyledi. Şeytan daha sonra da Rahîme HÂtunun karşısına cıkarak, vesvese vermeye calıştıysa da aldırış etmedi.

Hazret-i Eyyub’un hastalığı gittikce şiddetlendi. Onun bu hÂli beden, kalp ve lisÂnıyla yaptığı kulluk ve peygamberlik vazîfelerini iyice zorlaştırdı. O zaman Allahu teÂlÂya dua ve niyazda bulundu: “Bana gercekten hastalık isÂbet etti. Sen merhamet edenlerin en merhametlisisin.” dedi. Allahu teÂl onun dua ve niyÂzını kabûl etti.

Birgun Eyyub aleyhisselamın hanımı Rahîme Hatun yiyecek aramaya cıkmıştı. İkindi vakti Allahu teÂlÂnın lutuf ve mujdesi ulaştı. CebrÂil aleyhisselam gelerek Allahu teÂlÂdan; “Ey Eyyub! Bel verdim sabrettin. Şimdi ben sıhhat ve nîmet vereceğim.” haberini getirdi. Allahu teÂlÂ; “(Ey Eyyub!) Ayağını yere vur. Cıkan sudan gusleyle ve soğuğundan ic.” (SÂd sûresi: 42) buyurdu. Bu emr-i ilÂhî uzerine Eyyub aleyhisselam ayağını yere vurdu. Biri sıcak, biri soğuk, iki pınar fışkırdı. Sıcak sudan gusl edince bedenindeki, soğuk sudan icince icindeki hastalıklardan kurtuldu ve sıhhate kavuştu. Kuvveti geri geldi. TÂze bir genc oldu. Elinden alınmış olan mallarını Allahu teÂl geri iÂde etti. Cok sayıda evlÂd ihsÂn etti veya bir rivÂyette olmuş olan oğullarını diriltti. Yuz ceviren dostları kendisine muhabbetle yoneldiler.

Eyyub aleyhisselamın hastalığı Âfiyet hÂline donuşunce, o gece seher vaktinde bir Âh eyledi. Sebebini sorduklarında; “Her gece seher vaktinde «Ey bizim hastamız nasılsın?» diye ses duyardım. Şimdi o vakit geldi; «Ey sıhhatli kulumuz nasılsın?» sesini duyamadım. Onun icin ağlıyorum.” buyurdu.

Eyyub aleyhisselam omrunun sonunda en olgun evlÂdı olan Havmel’i vÂsi tÂyin etti. Techiz ve tekfin işlerini ona ısmarladı. Yuz kırk sene omur surdukten sonra vefat etti. Bişr isimli bir oğlunun peygamberliğinde ihtilÂf olunmuştur. Onun yaşıyla ilgili başka rivÂyetler de vardır. Hazret-i Eyyub’un kabri Şam’da Beseniyye denilen yerdedir.

Mucizeleri:
Eyyub aleyhisselam Allahu teÂlÂnın emirlerini tebliğ ederken bircok mucizeler gosterdi. Bunlardan bÂzıları şoyledir.

1. Eyyub aleyhiselÂmın duası bereketi ile koyunların yunleri ibrişim olurdu.

2. Eyyub aleyhisselam kavminin hÂkimini îmÂna dÂvet ettiği vakit o da; “Evimdeki direklerin kalkarak havada durmasını senden mucize olarak isterim.” demişti. Hazret-i Eyyub dua etti. NihÂyet evin direkleri duştu ve ev havada kaldı. HÂkim bu mucizeyi gorduğu hÂlde îmÂn etmedi.

3. Eyyub aleyhisselamın duasıyla coldeki seraplar ve dumanlar su olurdu.

Eyyub aleyhisselam guzel huylu, comerd ve cok merhametliydi. Fakirlere, misÂfirlere, yetimlere cok yardım ederdi. Bedenine, malına ve evlÂdına gelen musibetlere sabredip ilÂhî takdire rız gosterirdi. Bundan dolayı insanlık tÂrihinde, “Eyyub aleyhisselamın sabrı gibi” darbımeseliyle anıldı. Allahu teÂl onu bu guzel vasıfları sebebiyle Kur’Ân-ı kerîmde şoyle medh u sen buyurdu:
“Biz onu (belÂlalara) hakîkaten sabırlı bulduk. O ne guzel kuldu. Şuphe yok ki o tamÂmen Allah’a donen (bir zÂt) idi.” (SÂd sûresi: 44)

Eyyub aleyhisselamla ilgili olarak Kur’Ân-ı kerîmin En’Âm, NisÂ, SÂd, ve Enbiy sûrelerinde bilgi verilmiştir.
http://www.dinimizislam.com/detay.asp?Aid=3777
__________________