Eğer bir ailenin yaşantısında babanın cocukları icin fazla bir oneminin olmadığını duşunduğumuz bir zaman varsa, bu hamilelik ve bebeklik donemleri olur genellikle. Sanki biyoloji, soz konusu bu aylar boyunca anneye asıl gorevi tahsisi etmiş gibidir. Ancak biyolojinin hamilelik esnasında babalara da bictiği bir rol vardır ve bu tıpkı eşinde olduğu gibi vucutta yaşanan bazı değişimleri kapsar. Kadınların hamilelik esnasında gecirdiği fiziksel ve ruhsal değişimlere, eşlerinin de gecirdiği benzer değişimler eşlik eder. Babanın hamilelik esnasındaki tavırlarıyla, cocuğa daha sonraki yaklaşımları arasında onemli bir bağ bulunur; cocuğun doğumundan once babada gercekleşen değişimler, onun ileriki yıllarda nasıl bir baba olacağına etki edebilir.
Yıllar boyunca araştırmacılar ebeveynliği ikili ilişkiler adını verdikleri bir acıdan araştırdılar. Coğunlukla anne ve cocuğu en muhim ikili olarak ele alıp, babayı tamamen dışarıda bırakıyorlardı. Bu yaklaşımı değiştirmeye başlayan duşunurlerden biri, 1974’de Families and Family Theraphy isimli kitabı yayınlanan Salvador Minuchin’di. Aileye, her bir parcasının tum diğerlerini etkilediği butunleşik bir sistem olarak bakan ilk kişilerden biri Minuchin’dir. Şanzımanı, tahrik milini ve geri kalan diğer parcaları yok sayarsak, karbiratoru, egzozu borusunu ya da silindir bloğunu tek başına incelemek bize arabanın hareketleriyle ilgili pek fazla bir fikir vermeyecektir. Benzer bir durum aileler icin de gecerlidir. Bezleri kimin değiştireceği, bulaşıkları kimin yıkadığı veya ailede disiplini kimin sağladığı gibi ayrıntılar onu fazla ilgilendirmez. Onemli olan aile duzeninin calışıyor, ebeveynlerin aralarında da bir ittifak kurulmuş olmasıdır.
Araştırmacılar 1960’larda baba ile oğlu arasındaki ilişkinin hayati bir onem taşıdığını keşfettiler. Bir baba oğluyla sıcak bir ilişki kurduğunda, o cocuğun babası gibi olma ihtimali, babasıyla yakın ilişki olmayan erkek cocuklarına gore daha fazla olduğu sonucuna vardılar. Babanın kendi erkeksiliğinin bir onemi yoktu; onemli olan samimiyeti ve yakınlığıydı. Bir babanın, cocuğun sosyal gelişimi uzerinde ozellikle guclu bir etkiye sahip olduğunun ilk belirtilerinden biri huydu. Babalar ile oğulları ve kızları arasındaki sevgi dolu ve de sevimli etkileşimler cocuğa babanın suratında oluşan duygusal ifadeleri, daha sonra da akranlarınınkini okumayı oğreterek, okulda ve arkadaşları arasındaki populerliğini belirler. Babaların uyguladığı katı disiplinse ilerleyen yıllarda cocuklarda davranış problemlerine yol actığı gorulmuştur.
Babalar ayrıca cocuğun dil gelişimine, okula uyum sağlamasını, ve mizacını da etkiliyor.Babalar cocuğu dunyaya acılmaya teşvik ediyor. Yine yapılan araştırmalar babaların, cocuklarının okula uyum surecinde duyarlılık gosterip ozerkliğini desteklediğinde cocuğun, oğretmeniyle daha iyi bir ilişki kurmasını sağlayabildiğini gosterdi. Banın cesaretlendirmesinin aynı zamanda cocukta daha duzgun davranışlara ve sosyal yeteneklere sebep olduğu da bulunmuştur.

[h=2]İstanbul Psikolog uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]