Peygamber Efendimiz, insanlarla gecinme hususunda da insanların en iyisi idi. Herkesle guzel goruşur, daima guler yuzlu bulunurdu. Sohbet esnasında kimsenin sozunu kesmezdi. Ancak yersiz bir soz olması hali mustesna. Her kavmin buyuklerine daima ikram eder, onları kendi kabilelerinin reisliğine tayin buyururdu. Yapılan davetlere icabet eder, verilen hediyeleri kabul buyurur, karşılığında da hediyeler verirdi. Dine aykırı olmayan işlerde insanlara aykırı davranışta bulunmazdı. Hoşuna gitmeyen bir şey gorunce, gormemezlikten gelirdi.Ancak gunahı gerektiren şeylerde boyle davranmaz, işi duzeltirdi. Hele ashabı hakkında pek cok bağışlayıcı idi. Kendilerine rastgelince selam verir,ellerini tutar ve musafaha ederdi. iclerinde gorunmeyenleri araştırır, hasta olanları ziyarete gider ve gonullerini hoşlandırırdı. Hatta ashabı ile bazen latifeler de yapardı. Bununla beraber şakalarında da birer gercek parlardı. Hazret-i Enes diyor ki: "Ben Hazret-i Peygambere on sene hizmet ettim. Hic bir gun bana darılarak of demedi. Yaptığım hic bir şey icin neden yaptın, yapmadığım bir şey icin de neden yapmadın, diye buyurmadı."

__________________