Gercekten Allah, eşi konusunda seninle tartışan ve Allah'a şikÂyette bulunan (kadın) ın sozunu işitti.(1)
Allah, aranızda gecen konuşmaları işitiyordu. (2) Şuphesiz Allah, işitendir, gorendir. (Mucadele1-2)


1. "Semia" ifadesi ile bilinen "işitmek" anlamı kastolunmuş değildir. Bu ifade "Allah o kadının duasını kabul etti" anlamında kullanılmıştır.

2. Genelde mutercimler bu ifadeyi, "Allah seninle tartışan ve Allah'a şikayette bulunan o kadını işitiyordu." şeklinde tercume ettikleri icin, okuyucunun zihninde, o kadının Hz. Peygamber'le tartıştığı ve yanından ayrıldıktan belli bir sure sonra da Hz. Peygamber'e (s.a.) vahiy nazil olduğu gibi bir tasavvurun oluşmasına sebebiyet vermişlerdir. Yani ayette, sanki şoyle denilmek isteniyor: "Ben, bir kadının seninle tartıştığını, bana şikayette bulunduğunu ve aranızda neler konuşulduğunu işittim." Oysa bu olay ile ilgili rivayet edilen hadislerde, o kadının "zıhar" meselesine bir cozum bulması ve ailesini dağılmaktan kurtarması konusunda Rasulullah (s.a) ile tartıştığı esnada, birden Rasulullah'da, vahiy alırken zuhur eden halin meydana geldiği ve vahyin o anda nazil olduğu bildirilmektedir. İşte biz de, bu yuzden ayeti şimdiki zaman kipi ile (hal sigası) tercumeyi tercih ettik: "Allah, seninle tartışan ve Allah'a şikayette bulunan o kadını işitiyor."

Ayette zikri gecen kadın, Hazrec kabilesinden Havle binti Sa'lebe'dir. Kocası ise, Evs kabilesinin reisi Ubade bin Samit'in kardeşi Evs bin Samit el-Ensari'dir. Allah'ın bu kadın sahebenin şikayetini hemen kabul ettiğini ve ayetin onun hakkında nazil olduğunu belirtmek gerekir. Nitekim bu kadın sahebinin, yine bu olay nedeniyle diğer sahabilerin nezdinde ozel bir yeri vardı. Bu yuzden diğer sahabiler, bu kadın sahebeye oldukca izzet ve ikramda bulunuyorlardı.

Orneğin İbn Ebi Hatim ve Beyhaki'nin rivayet ettiklerine gore Hz. Omer, yanında başka bir sahabe ile bir yere giderken, yolda bir kadın ile karşılaşır. Kadın Hz. Omer'i durdurmak ister, O da durur. Ve başını eğerek, uzun bir sure kadını dinler, son sozunu soyleyinceye kadar orada bekleyince, yanındaki sahebe Hz. Omer'e

"Ey muminlerin emiri! Sırf bu yaşlı kadının hatırı icin Kureyş'in bunca ileri gelenlerini beklettiniz," der.

Hz. Omer buna karşılık şoyle bir cevap verir:

"Biliyor musun bu kadın kimdir? Bu yaşlı kadın, şikayeti yedi semada işitilen Havle binti Sa'lebe'dir. Allah'a yemin ederim ki, şayet O beni tum gece boyunca bekletecek olsaydı, namaz vakitleri mustesna, onun onunde beklerdim."

Yine "İstiyab" adlı eserinde İbn Abdilberr, Katade'den bir rivayette bulunur:

"Bu kadın (Havle binti Sa'lebe) yolda Hz. Omer ile karşılaştığında, Hz. Omer kendisine selam verir. O'da Hz. Omer'in selamını alır ve şoyle der:

"Ooo! Omer sen misin? Seni bir zamanlar Ukaz panayırında gormuştum. O zaman sana Umeyr diyorlardı ve elinde sopa cobanlık yapıyordun. Fakat cok gecmeden Omer oldun. Şimdi ise muminlerin emirisin. Emirin idaresindeki halk hakkında Allah'tan kork. Unutma ki Allah'tan korkanlar icin en uzaktakiler, en yakında olanlar gibidir. Olumden korkan insan neyi kaybetmekten korkuyorsa, muhakkak onu kaybedecektir?"

Bu sozler uzerine, Hz. Omer'in yanında bulunan Carud Abdi, kadına, "Ey kadın! Sen muminlerin emirine kustahlık yaptın," diye cıkışınca, Hz. Omer ona şoyle der:

"Bırak onu konuşsun. Biliyor musun bu kadın kimdir? Bunun sozu yedi semada işitilmiştir. Omer'e soylediği nicin işitilmesin?"

(İmam Buhari, kendi tarih kitabında kısaca kaydetmiştir.)
Tefhimul Kuran
__________________