Her kim Allah yolunda calışarak ihti¬yarlayıp saclarını ağartırsa; bu, kendi¬si icin Kıyamet Gununde bir nur olur
Hadis-i Şerif

Hz. Amr, İslamiyetin ilk yıllarında Musluman oldu. Diğer Sahabiler gibi Medi¬neye hicret etti. Hendek Savaşına katıldı. Buyuk kahramanhklar gosterdi. Te¬buk Gazvesine katılmayı cok istemesine rağmen yol hazırlığı icin maddi gucu olmadığından katılamadı. 0 sırada Medinede maddi sıkıntı vardı. Maddi duru¬mu iyi olan Sahabiler bile bu gazveye hazırlanmakta zorluk cektiler.

Hz. Amr, kendisi gibi imkanı olmayan bir kac Sahabi ile birlikte Peygamberi¬mize gitti. Ondan, bu cihadın sevabından mahrum kalmak istemediklerini, bu hususta kendilerine yardımcı olmasını istediler. Fakat Peygamberimizin vere¬ilecek birşeyi yoktu. Bu Sahabiler ağlayarak Resulullahın yanından ayrıldılar. Bunun uzerine Tevbe Suresinin 92. ayeti nazil oldu. Bu ayette mealen şoyle bu¬yuruluyordu:

“Binebilecekleri bir hayvan vermen icin sana geldiklerinde, Sizi bindirecek birşey bulamıyorum’ dediğin zaman, sarfedecek birşey bulamadıkları icin uzuntuden ağlaya ağlaya geri donenlere de bir gunah yoktur.”
Peygarnherimizden birkac hadis de rivayet eden Hz. Amr, Muaviye’nin (r.a.) hilafeti zamanında vefat etti.
Onun rivayet ettiği hadislerden birisi şu mealdedir:

‘Kim benden sonra terk edilmiş bir sunneti yaşatırsa, onunla amel eden in¬anların sevabından hicbir şey eksiltilmeksizin, onların sevaplarından bir misli alır. Kim de Allah ve Resulunun kabul etmediği, hoşlanmadığı bir bid’a cıkarsa, aynı şekilde onunla amel eden insanların gunahlarından hic eksiltilmeks¬izin bir mislini yuklenmiş olur”
ALINTI#

__________________