Haccac, Suleymoğullarının zenginlerindendi. Altın madenlerine sahipti. Hicret’in 7. yılında birkac arkadaşıyla birlikte Mekke’ye gidiyordu. Gece bas*tırdığında korkunc bir durum ortaya cıktı. Gecenin dehşetinden yollarına de*vam edemediler. Orada konaklamak zorunda kaldılar. Arkadaşları Haccac’dan, emniyetleri icin bir şeyler yapmasını istediler. Haccac ayağa kalktı, arkadaşla*rının etrafında donmeye başladı. Bir yandan da, “Selametle donunceye kadar, kendim, arkadaşlarım ve hayvanlarımız hakkında şu vadide bulunan cinlerden Tanrı’ya sığınırım.” diyordu. Bu arada şoyle bir ses duydular:

“Ey cin ve insan topluluğu! Goklerin ve yerin koşe ve bucaklarından cıkmaya gucu*nuz yeterse, haydi cıkıp gidiniz. Ancak CenÂb-ı Hakk’ın ihsan edeceği bir kudretle cıkabilir*siniz.” (RahmÂn Sûresi, 33.)

O geceyi dehşet icerisinde gecirdiler. Sabah olunca da yollarına devam etti*ler. Mekke’ye vardıklarında bu hadiseyi muşriklere haber verdiler. Muşrikler Haccac’a, “Vallahi sen dininden dondun! Muhammed de bu sozun kendisine vahyedildiğini soyluyor.” dediler. Haccac bunu sadece kendisinin değil, kendi*siyle birlikte bulunan arkadaşlarının da işittiğini soyledi. Sonra da Peygamberi*mizin nerede olduğunu sordu. Medine’de olduğunu oğrenince de vakit gecirme*den harekete gecti. Uzun bir yolculuktan sonra Medine’ye geldi, hemen Pey*gamberimizi buldu. Biraz sohbet ettikten sonra Kelime-i Şehadet getirerek Mus*luman oldu. Re*sû*lul*lah (a.s.m.) o sırada Hayber’i fethetmek icin ordu hazırlı*yordu. Bu orduya Hz. Haccac da katıldı.

Haccac’ın (r.a.) muşriklerden kulliyetli miktarda alacağı vardı. Peygamberi*mize durumu bildirdi. “Musaade ediniz de gidip borclarımı toplayayım.” dedi. Re*sû*lul*lah’ın izin vermesi uzerine Mekke’ye gitti. İşlerini rahat halledebilmek icin, Musluman olduğunu muşriklerden gizledi. Bu sayede butun borclarını kısa zamanda toplayıp Medine’ye dondu. Malının buyuk bir kısmını zekÂt olarak verdi. Hayatı boyunca İslamiyet’e hizmet etmekten geri durmayan Hz. Haccac, Hz. Omer’in hilafetinin ilk yıllarında Medine’de vefat etti.

Allah ondan razı olsun![1]


_______________________________________
[1]Usdu’l-Gàbe, 1: 381; TabakÂt, 4: 270-271

ALINTI#




__________________