Peygamberler emîndirler. Bir kimsenin malına ve canına hıyÂnet etmekten uzaktırlar. Asl emÂnete hıyÂnet etmezler. Peygamber olmadan once de boyledirler. Sevgili Peygamberimiz, kendisine peygamberlik bildirilmeden once de, Muhammed-ul-emîn lakabı ile tanınıyordu. Allahu teÂlÂ, peygamberleri, hat ve gunÂhtan emin kılmıştır. (İmÂm-ı KastalÂnî
2. Fıkıh ilminde, guvenilen kimseye bırakılan mal.
Allahu teÂl Kur'Ân-ı kerîmde meÂlen buyuruyor ki:
EmÂnetlerine ve verdikleri soze riÂyet edenler, namazlarına devÂm edenler, işte onlar Firdevs Cennet'ine vÂris olacaklar ve orada ebedî olarak kalacaklardır. (Mu'minûn sûresi: 8)
MunÂfıkın uc alÂmeti vardır: Yalan soyler, emÂnete hıyÂnet eder ve sozunde durmaz. (Hadîs-i şerîf-Berîka)
Allah yolunda savaşmak butun gunahları affettirir. Fakat emÂnete hıyÂneti affettirmez. EmÂnete hıyÂnet eden kul, Allah yolunda olse bile, kıyÂmet gunu yakalanır; "EmÂneti sÂhibine ver" denir. O da bunu yerine getiremeyeceği icin Cehennem'in derinlikl erine atılır. (İbn-i Mes'ûd)
__________________