Bireyler anne karnından ayrıldıkları andan itibaren fizyolojik aclıklarını gidermek amacı ile yemek yeme ihtiyacı hissetmektedir. Bu ihtiyac hayati bir onem taşımaktadır.
Fakat yemek yeme bebeklikten yaşlılığa kadar sadece fizyolojik ihtiyacları karşılamak icin yapılan bir davranış değildir. Bebeklik doneminde yemek yeme davranışının tek anlamı karın doyurma hissi ile sınırlı kalmamaktadır. Aclığın doyurulmasıyla bebek, iyi ve guvende olma duşunceleri ile tanışmaktadır.
Aclık hali en erken ‘acı cekme’ iken, tokluk hali en erken ‘rahatlamadır’. Bireylerde her zaman tok kalma isteğinin temeli bu doneme dayanmaktadır.
Bebeklik doneminde bir bebeğin aclığının zamanında giderilmemiş olması ya da ihtiyacından fazla giderilmiş olması yetişkinlik doneminde kişinin yemek yeme davranışı uzerinde etkili olmaktadır.
Ote yandan bebeklik ve cocukluk doneminin dışında bireyin kilo almasının biyolojik, psikolojik ve sosyal sebepleri olduğu da unutulmamalıdır. Sağlıksız beslenme, yetersiz egzersiz, sosyal cevrede uyum zorluğu gibi bircok sebep ile kişi yeme davranışına olması gerekenden fazla yonelmiş olabilmektedir.
Bireyin kendi bedenini nasıl algıladığı, sorunlarla baş edemediği durumlar karşısında neler yediği ya da yemek yeme davranışını hangi durumlar karşısında sectiği gibi konular obezite tedavisinin psikolojik boyutunu kapsamaktadır.

Duşunme zihnin işi, hayal ise zevkidir. Duşunme yerine hayal etmek, zehiri besinden ayırt edememektir.
Victor Hugo

Hayal ettiğiniz her şeyi davranışa dokebildiğiniz gunlerin gelmesi dilekleri ile..

[h=2]İstanbul Genel Cerrahi uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]