15. Âyetlerimiz kendilerine apacık birer delil olarak okunduğunda, (oldukten sonra) bize kavuşmayı ummayanlar, "Ya (bize) bundan başka bir Kur'an getir veya onu değiştir" dediler. De ki: "Onu kendiliğimden değiştirmem benim icin olacak şey değildir. Ben ancak bana vahyolunana uyarım. Eğer Rabbime isyan edecek olursam, elbette buyuk bir gunun azabından korkarım."

16. De ki: "Eğer Allah dileseydi, ben size onu okumazdım, Allah da size onu bildirmezdi. Ben sizin aranızda bundan (Kur'an'ın inişinden) once (kırk yıllık) bir omur yaşadım. Hic duşunmuyor musunuz?"

17. Artık, Allah'a karşı yalan uydurandan veya O´nun Âyetlerini yalanlayandan daha zÂlim kimdir? Şuphe yok ki (boyle) suclular asla kurtuluşa ermezler.

18. Allah'ı bırakıp, kendilerine ne zarar, ne de fayda verebilecek şeylere tapıyorlar ve "İşte bunlar Allah katında bizim şefaatcılarımızdır" diyorlar. De ki: "Siz, Allah'a goklerde ve yerde O'nun bilmediği bir şeyi mi haber veriyorsunuz!? O, onların ortak koştukları şeylerden uzaktır, yucedir.".

19. İnsanlar (başlangıcta tevhit inancına bağlı) tek bir ummet idiler; sonra ayrılığa duştuler. Eğer (azabın ertelenmesiyle ilgili olarak ezelde) Rabbinden bir soz gecmiş olmasaydı, ayrılığa duştukleri hususlarda aralarında derhal hukum verilir (işleri bitirilir)di.

20. "Ona (peygambere) Rabbinden bir mucize indirilse ya!" diyorlar. De ki: "Gayb ancak Allah'ındır. Bekleyin, şuphesiz ben de sizinle birlikte bekleyenlerdenim!"


__________________