41. (Ey Muhammed!) Biz sana Kitab'ı (Kur'an'ı) insanlar icin, hak olarak indirdik. Kim doğru yola girerse, kendisi icin girmiş olur. Kim de saparsa, ancak kendi aleyhine sapar. Sen onlara vekil değilsin.

42. Allah, (olen) insanların ruhlarını olduklerinde, olmeyenlerinkini de uykularında alır. Olumune hukmettiklerinin ruhlarını tutar, diğerlerini belli bir sureye (omurlerinin sonuna) kadar bırakır. Şuphesiz bunda duşunen bir toplum icin elbette ibretler vardır.

43. Yoksa Allah'tan başka şefaatciler mi edindiler? De ki: "Hicbir şeye gucleri yetmese ve duşunemiyor olsalar da mı?"

44. De ki: "Şefaat tumuyle Allah'a aittir. Goklerin ve yerin hukumranlığı O'nundur. Sonra yalnız O'na donduruleceksiniz."

45. Allah, bir tek (ilÂh) olarak anıldığında ahirete inanmayanların kalpleri daralır. Allah'tan başkaları (ilÂhları) anıldığında bakarsın sevinirler.

46. De ki: "Ey goklerin ve yerin yaratıcısı olan, gaybı da, gorunen Âlemi de bilen Allah'ım! Ayrılığa duştukleri şeyler konusunda kulların arasında sen hukmedersin."

47. Eğer yeryuzunde bulunan her şey tumuyle ve onlarla beraber bir o kadarı da zulmedenlerin olsa, kıyamet gunu kotu azaptan kurtulmak icin elbette onları verirlerdi. Artık, hic hesap etmedikleri şeyler Allah tarafından karşılarına cıkmıştır.
__________________