Selamun Aleykum

Forumda yeniyim ve bu forumda paylaşılan bilgiler cok hoşuma gitti. Bu bilgileri paylaşanlardan Allah razı olsun.

Bende fıkh olsun, kelam olsun bir cok dini ilimlerin bize kadar ulaşmasını sağlayan ehl-i sunnet alimlerinin ornek hayatlarından ve sozlerinden bahsetmek istiyorum. Bunun icinde İmam-ı Rabbani Muceddid-i elf-i sani Ahmed Faruki Serhendi hazretlerinin hayatı ve bir kac mektubuyla bereketlenmek istedim. Allahu teÂlÂ, size ve doğru yola tÂbi olanlara selÂmet versin!

Ahmed Sa'îd FÂrûkînin oğlu Muhammed Mazherin (MenÂkıb ve MakamÂt-i Ahmediyye-i Saîdiyye) kitabından tercume edilmiştir:

Âriflerin kutbu, hakîkat sahiplerinin rehberi, EvliyÂ-i kiramın kıdvesi, Allahu teÂlÂnın sevgilisi, ikinci binin yenileyici ve nûrlandırıcısı, Allahu teÂlÂya yaklaşanların kalblerinin kıblesi, silsile-i zehebin eşsiz halkası, Ahmed-i FÂrûkî Serhendînin babası Abdulehaddir. Onun babası Zeynel'Âbidîn, onun babası Abdulhayy, onun babası Muhammed, onun babası Habîbullah, onun babası imam-ı Refî'uddîn, onun babası hÂce Nûr, onun babası Nasireddîn, onun babası SuleymÂn, onun babası Yûsuf, onun babası Şu'Âyb, onun babası Ahmed, onun babası Yûsuf, onun babası ŞihÂbuddîn (Ferruh ŞÃ‚h ismi ile meşhûrdur), onun babası Nasireddîn, onun babası Mahmûd, onun babası SuleymÂn, onun babası Mes'ûd, onun babası Abdullah vaiz-i esgar, onun babası Abdullah vÂiz-i ekber, onun babası NÂsır, onun babası Abdullah ibni Omer, onun da babası Hz. Omer-ul-FÂrûktur.

İmÂm-ı RabbÂnînin baba ve dedelerinin hepsi ilim ve ihlÂs sahibi olup, zamanlarının meşÃ‚yıhından, ekÂbirinden idi. Hepsi cok muhterem ve EvliyÂ-i kiramdan idi.

MevlÂn Ahmed-i NÂmıkî CÂmî ve Halîlullah-ı Bedahşî gibi buyuk Velîler, imam-ı RabbÂnînin geleceğini onceden haber vermişlerdi. HattÂ, Resûlullah efendimiz, onun geleceğini mujdelemişti. İmÂm-ı Suyûtî (Cem'ul cevÂmi') kitabında, bu hadis-i şerifi, İbni Mes'ûd Abdurrahman ibni Yezîdden, O da Hz. CÂbirden rivayet ederek bildiriyor. Hadis-i şerif budur: (Ummetimden Sıla isminde biri gelir. Onun şefaati ile, cok cok kimseler Cennete girer. ) (Sıla), birleştirici demektir. Tasavvufu fıkh bilgileri ile birleştirdiği icin bu ism, İmÂm-ı RabbÂnîye verildi. Zamanın Âlimleri, Ona bu ism ile hitÂb eylediler. Kendisi de, oğlu Muhammed MÂsuma yazdığı bir mektûbda, (Beni iki derya arasında sıla yapan Rabbime hamd ederim) diye buyurmaktadır.

Dokuzyuzyetmişbir 971 hicrî kamerî senesinde dunyaya teşrîf eyledi, binotuzdort 1034 [m. 1624] senesinin Safer ayının yirmidokuzuncu salı gunu vefÂt eyledi. Daha cocuk iken, mubÂrek, temiz alnında, olgunluk, vilÂyet ve hidÂyet nûrları parlıyordu. Cok kucuk iken, şÃ‚h KemÂl Kihtelî-yi kÂdirînin bereketli nazarlarına kavuşmuştu. O Ânda nisbet-i kÂdiriyyeyi Ona ilk eylemişti.

Kısa zamanda Kur'an-ı kerimi ezberledi. Sonra babasından ve zamanın en buyuk Âlimlerinden ilim tahsîl eyleyip, buyuk Âlim oldu. Yuksek babasından cok istifÂde eyleyip, huzurunda tevhîd marifetlerine kavuştu. Ceştiyye ve KÂdiriyye silsilelerinde irşÃ‚d icÂzeti aldı. Babasının kÂim-i makamı oldu. Onyedi yaşında, zÂhirî ve bÂtınî (kalbe Âid) ilimlerin ustÂdı oldu. Bunları neşretmeye ve buyuk iki yolda talebe yetiştirmeye başladı. Nakşibendiyye buyuklerinin kitaplarını seve seve okur, bu yolun buyuklerinden birine kavuşmağı cÂndan arzu ederdi. Bu arzu ve iştiyÂkını bu yolun buyuklerinden, irşÃ‚d ve hidÂyet sahibi, islÂmiyetin kuvvetlendiricisi, hakîkatlar sahibi, hÂce Muhammed BÂkînin eşsiz sohbet ve huzuruna kavuşuncaya kadar kalbinde sakladı.

TÂlibleri, Allahu teÂlÂya yaklaştırıcı, gizli bir kuvvet ile cok yuksek makamlara ceken bu huzura kavuşunca, bu buyuklerin yoluna girdi. Hizmetlerine sarılıp, sohbetin edeblerini titizlikle gozeterek, iki ay ve birkac gun icinde, Nakşibendiyye nisbetine kavuştu. İlmler ve marifetler, nisÂn yağmuru gibi, mubÂrek kalbine akmaya başladı. UstÂdı, hÂce BÂkî-billÂh, cok defa: (Ahmed, murÂdlardan ve mahbûblardandır) buyururdu. Cabuk ilerlemelerinin sebebi de, bu idi. CihÂnı aydınlatan bir guneş gibi oldu. Hocası kendisine en yuksek makamlara cıktığını ve herkesi de cıkarabileceğini ve Allahu teÂlÂya yakınlıklarını mujdeledi ve kendisine buyurdu ki: (Hocam Emkengîden icÂzet alıp HindistÂna donuyordum. Sizin bulunduğunuz Serhend şehrine gelmiştim. Ru'yÂda bana, sen bir kutbun civÂrındasın, dediler ve kutb olan zatın şemÂilini gosterdiler. İşte siz, o zatsınız. Yine Serhendden gecerken, gordum ki, goklere kadar yukselen bir meş'ale yanmış, şarktan garba kadar butun dunya, bu meş'alenin ışığından aydınlanıyordu. Bu meş'alenin ziyÂsının gittikce arttığını, bircok insanların bundan kendi mumlarını yaktıklarını muşÃ‚hede ettim. Bu ru'yÂyı, sizin dunyaya geleceğinize bir mujdeci, bir işaret biliyorum).
HÂce BÂkî-billÂh, imam-ı RabbÂnîyi mutlak icÂzet ile Serhend şehrine gonderirken, kendisi makamından cekilip, butun talebesinin, hatt kendi oğullarının terbiyesini ve yetişmesini Ona havÂle eyledi ve (Ahmed, bizim gibi binlerce yıldızı orten bir guneştir. Bu ummette onun gibi ancak iki uc dÂne vardır. Şimdi ise, gok kubbe altında, onun gibisi yoktur. Kendimi onun tufeylîsi [talebesi] biliyorum. Onun marifetinin hepsi doğru ve Peygamberlerin beğendiği şekildedir) buyurdu. HattÂ, diğer talebeleri gibi, hocası da, feyzlenmek ve nûrlanmak icin, onun sohbetine devam ederdi.

İmÂm-ı RabbÂnî, yuksek derecelere ve eşsiz makamlara kavuşmuş olarak Serhende gelip, Allahu teÂlÂnın sevgisine kavuşmak isteyenleri yetiştirmekle meşgûl oldu. İrşÃ‚d sesleri dunyaya yayıldı. HidÂyet ÂvÂzları, kalbleri behÂr gibi yapıp, nice yenilikler, yeşillikler, zuhûra geldi. Kutb-ul-aktÂb davulu, onun ismiyle calındı. VilÂyet derecelerine kavuşmak, onun bir iltifÂtı ile nasip oluyordu. EbdÂller ve EvtÂdler, onun huzuruna koştu. VilÂyet nûrları, kerÂmet bereketleri, dil ile anlatılacak, yazı ile bildirilecek cinsten değildir. DalÂlet ve şaşkınlık sahrÂsında kalanlar, onun sohbetinde hidÂyete kavuştu.
Uzaklık denizinde boğulmak uzere olanlar, yakınlık sÂhiline, onun bir iltifÂtı ile erişti. Hakîkat ve marifet tÂlibleri, karınca gibi etrÂfına uşuştu. SultÂnlar, kumandÂnlar ve vÂlîler, pervÂne gibi bu hidÂyet kaynağının ışığı ile aydınlandı. Huzurunda, talebeye nisÂn yağmuru gibi gelen feyzlere, yedi kat gokteki melekler gıbta eder oldu. Her tarafta, Âlimler ve fÂdıllar, onun buyukluğunu, kerÂmetlerini işiterek, vilÂyet sacan kapısının eşiğine yuz surmek icin acele ettiler. İnsanı Allahu teÂlÂya yaklaştıran teveccuhleri ve nazarları bereketi ile, huzura, nûra ve hic uğraşmadan muşÃ‚hedeye ve cile cıkarmadan, tevhîde kavuştular. Vahdet denizine dalmadan, ehÂdiyyet deryasında yok olmaları, hic zahmetsiz hÂsıl oldu. Kesrette vahdetin muşÃ‚hedesi, muhabbet cezbeleri ile gonul marifetleri, kucuk bir iltifÂtlarının semeresi oldu. AhrÂriyye nisbeti yeniden kuvvetlendi. Hatt onun bereketli gayretleri ile butun dunyaya yayıldı. O zamana kadar bilinen sulûk ve cezbenin otesinde, başka nisbetler ele gecti. Ondan once gelenlerin, iftÂr etmeden oruc tutmaları, kırk gun cile cekmeleri, ac ve susuz durmaları, insanlardan uzaklaşmaları, onun huzurunda yetişenler icin, ozenilecek birşey olmaktan cıktı. Amellerde ve ibÂdetlerde itidal uzere olmak, du ve tÂatlerde sunnete tÂm yapışmak, onların yerini aldı. Yıllarca riyÂzet cekmekle ele gecebilenler, onun bereket ve teveccuhu ile, hemen hÂsıl oluyordu. MubÂrek zatı, Allahu teÂlÂnın buyuk nîmeti ve Resûlunun vekîli oldu. NihÂyetsiz yolların rehberliği, onderliği ona verildi. İkinci bin yıllarının muceddidi oldu. Boylece, kıyÂmete kadar, her kime feyz ve bereket gelse, onun vÂsıtası ile gelir. Yeni yeni ilimleri, duyulmayan marifetleri, kimsenin haber vermediği sırları ve kimsenin kavuşamadığı garîb keşfleri ile, yeni bir yol actığı guneş gibi meydandadır.
__________________