Hz. Ali, Muaviye ile karsilasmak uzere Siffin’e giderken zirhini kaybetmis, daha sonraki bir zamanda da bunu bir Hiristiyan’in elinde gorup sormustu:

- Bu zirh benimdir, nereden aldin?
- Nereden senin oluyormus, benim bu zirh.

Hz. Ali, adami Kufe kadisi Sureyk’in huzuruna goturup davaci oldugunu soyledi. Kadi her ikisini de ayakta tutarak Hz. Ali’ye sordu:

- Bu zirhin sana ait olduguna dair sahidin var midir?
- Oglum Hasan bu zirhin bana ait oldugunu bilir ve tanir.
- Ogulun babaya sahitligi makbul degildir; baska sahidin varsa getir.
- Kolem Kamber de bu zirhin bana ait oldugunu bilir, onu cagirtalim.
- Onun sehadeti de mahkeme onunde gecersizdir; sen baska sahit goster.
- Baska sahidim yoktur; bu zirhin bana ait oldugunu ancak onlar bilirler.
- O halde ey muminlerin emîri, mademki bu zirhin sana ait oldugunu makbul sahitler ile ispat edemedin, ben de davalinin beraatine ve zirhin kendisine ait olduguna hukum verdim.

O Âna kadar renkten renge giren ve dizleri titreyerek mahkemeyi dinleyen adama donen Kadi Sureyk, yumusak bir sesle sonucu bildirdi:

- Gidebilirsiniz, muminlerin emîri zirhin kendisine ait oldugunu ispat edememistir.

Adam sevincle huzurdan cikti, ancak kapinin onunde durup kaldi. Adeta ilerlemesine mani olan bir sey var gibiydi. Sonra geri dondu ve zirhi Hz. Ali’ye uzatarak ekledi:

- Beni affediniz!.. Bu hukumler ancak bir peygamberin getirdigi Ilahî nizamin hukumleridir. Buyurunuz, bu zirh gercekten sizindir. Siz de ey kadi efendi, bana Islam dinini telkin ediniz. Cunku adalete dayanan bir din batil olamaz. Dogru olan dinin bu oldugunu anladim.

Adam kadi efendinin delaleti ve Hz. Ali’nin sehadetiyle Musluman oldu. Bu sefer Hz. Ali dedi ki:

- Efendi, hakikat nurunu hemen goren birisin sen. Bu zirhi sana bagisladim ve bundan baska bir de at hediye ettim, mubarek olsun.
__________________