Kanser hastanesinde Serap isminde bir hasta vardı.Bu hasta goğus kanserine yakalanmış ve tedavi icin yurtdışına gitmek istemesine rağmen,bazı formaliteler sebebiyle o imkanı bulamamıştı.Serap'ı ozel bir ilgiyle bizzat tedavi altına alan Onk.Dr.Haluk Nurbaki uyguladığı tedaviye olumlu yanıt alınca cok sevinmişti.Bunda sonrasını doktorundan dinleyelim...



Serap hanım Allah'ın izniyle suratle iyileşiyordu.Ancak Serap hanım'ında butun kanserli hastalar gibi ilk 5 yıllık sureyi cok dikkatli gecirmek zorundaydı.Bir iş kadını olan Serap 3 yıl kadar sonra bir ihale icin İzmir'e gitmek istedi.Kış aylarında olduğu icin ucakla gitmesi şartıyla kabul ettim.Maalesef bilet bulamamış ve benden habersiz bindiği otobusun kaza gecirmesi uzerine 6 saat kadar mahsur kalmış.Donuşunden kısa bir sure sonra kanser,kemik ve akciğerine yayıldı.Serap bacak kemiklerindeki metasaz nedeniyle yuruyemez hale gelirken, hastalığın akciğerdeki tezahuru sebebiyle de devamlı olarak oksijen cihazı kullanıyor ve soylediği her kelimeden sonra ağzını o cihaza yapıştırarak nefes almak zorunda kalıyordu.Evine gittiğim gun,yine guclukle konuşarak:



--"Doktor bey," dedi. "Ben size..dargınım."



"Nicin?" diye sordum.



--"Siz...dindar bir insanmışsınız.Nicin bana da,Allah'ı,olumu,ahireti anlatmıyorsunuz?"



Dini inanclarının cok zayıf olduğunu bildiğim icinm bu teklifi karşısında oldukca şaşırdım.O'nu uzmemeye calışarak:



--"Doktora ulaşmak kolaydır"dedim."Parayı bastırarak istediğine tedavi olursun.Ancak iman tedavisi icin gonulden istek duymalısın..."



Konuşmaya mecali olmadığından "Ben o isteği duyuyorum" manasında başını salladı.Artık umitsiz bir tıbbi tedavinin yanısıra,ebedi hayatın ve saadetin recetesi olan iman derslerimiz başlamış ve son gunlerini yaşayan Serap icin bu dersler "hızlandırmalı oğretime"donmuştu.Anlattığım iman hakikatleri butun ruhuyla meczediyor ve arada bir soru soruyordu.Vefatına bir hafta kala:



--"Doktor bey," dedi."Ben olurken ne soylemeliyim?"



--"Senin durumun ozel"dedim."Kelime-i şehadet sana uzun gelir.O anı farkedince Muhammed deyiver.O sana yeter."



O haliyle tebessum ederek yine başını salladı.Cok ıstırabı olduğu icin Serap'a surekli morfin yapıyor ve uyutmaya calışıyorduk.Ben bir iş seyahati sebebiyle bir muddet ziyaretine gidemedim.Donuşumde annesi telefon ederek:



--"Serap bir haftadır morfin yaptırmıyor." dedi."Sabahlara kadar inliyor ve cok ıstırap cekiyor."



Hemen eve gittim ve iğne yaptırmamasının sebebini sordum.Aldığım cevabı hala unutamıyor ve hatırladıkca urperiyorum.



--"Ya morfinin tesiriyle olume uykuda yakalanır ve son nefeste "Muhammed" diyemezsem?..



İşte Serap boyle bir hanımdı.Bu arada benden istihareye yatmamı ve eğer birkac gun daha omru varsa son gunu uyanık kalacak şekilde morfin yaptırılmasını rica etti.Ben hic adetim olmadığı halde cuma gunune rastlayan o gece istihareye yattım ve Serap'ın acizliği hurmetine olacak ki Salı gunune kadar yaşayacağına dair işaret sezdim.Ertesi gun O'na:



--"Hic korkma!" dedim."İğneyi vurdurabilirsin.Ve Serap bir veda niteliği taşıyan bu goruşmemizde son sorusunu da sordu:



--"Doktor bey..Azrail bana nasıl gorunecek?"



--"Kızım," dedim."O bir melek değilmi?Hic merak etme,sana yakışıklı bir prens gibi gelecektir."



Salı gunu Serap'ın ağırlaştığı haberini alınca hemen eve gittim.Ancak vefatına yetişememiştim.Ailesi tam manasıyla perişandı.Sadece kendisine uzun muddet bakan dindar bir hanım akrabası ayaktaydı ve beni gorunce yanıma gelerek:



--"Doktor bey,biliyor musunuz,bu evde biraz once bir mucize yaşandı!" dedi ve devam etti:



--"Serap bir saat kadar once oksijen cihazını attı ve "yataktan kalkması imkansız"denmesine rağmen kalkarak abdest aldı,iki rekat namaz kıldı.Butun ev halkı hayretten donup kaldık.Ve kelime-i şehadet getirerek vefat etmeden biraz once de:



--"Doktor bey'e soyleyin,dedi.Azrail,O'nun soylediğinden daha guzelmiş!!!"







Bir teşekkuru cok gormeyiniz....
__________________