Kulun nefsinin hevasını sevdiğinin alameti, onun acil dunya zevklerini, kendisine vaat edilen ahiret zevklerine tercih etmesi ve nefsin sevdiği şeyleri Yuce Allah’ın sevdiği şeylerden one almasıdır. Halbuki nefis, kotu arzulara muhabbet, hakkı kotu gorme, devamlı gizlice kotuluğu emretme ve ortaya koyduğu işlerde yalan soyleme sıfatında yaratılmıştır. Allahu Teala bir ayetinde şoyle buyurmuştur:

“Nefsinizin sevmediği bir şey sizin icin hayırlı olabilir. Onun sevdiği bir şey de sizin icin kotu olabilir.”(Bakara 2/216)

Gorulduğu gibi ayette nefsin sevgisi kotulukle, nefreti de hayırla beraber zikredilmiştir. Araplar nefse: “kuzebe” ismini vermişlerdir. Bu mubalağa sığasıyla nefsin cok yalan soylediğini anlatmak istemişlerdir. Kur’an’da Humeze sûresindeki şu ayetler de bu mubalağa sığası ile zikredilmiştir:

“Yazıklar olsun devamlı insanları cekiştiren ve surekli yuze karşı eğlenen kimselere.”(Humeze 103/1-2)

Yani, surekli insanları arkadan cok cekiştirip yuzlerine karşı onlarla eğlenen kimselere yazıklar olsun.

Aynı şekilde Yuce Allah nefsin, devamlı kotulukleri emredici olduğunu mubalağa sığası ile şu şekilde haber vermiştir:

“Şuphesiz nefis, hic durmadan kotuluğu emredicidir.”(Yusuf 12/54)

Yani nefsin en cok yaptığı şey, devamlı emretmektir. O bir şeyi tekrar tekrar isteyip durur. Onun yaptığı budur. Nefse uyup her dediğini yapmak, kulun en azılı duşmanı olan şeytanı sevmek anlamına gelir. Cunku nefse itaat etmekte, Allah’ın hoşnutsuzluğu ve O’nun emrine muhalefet vardır. Nefis, Allah’ın sevdiği şeylerin zıddını yapmak uzerine yaratılmıştır. Yuce Allah ise nefsin yapmayı arzu ettiği şeylerin zıddının yapılmasını sever. Bu durum, nefsin Allah tarafından imtihan edilmesidir. O bizim icin de nefisle yapılan bir imtihandır.


KUTUL KULUB - EBÛ TÂLİB EL-MEKKÎ - UCUNCU CİLD
__________________